Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Rzeźba „Figura za szkłem” składa się ze szklanej gabloty z metalowym stelażem oraz figury stojącego człowieka. Figura, wykonana z worków jutowych usztywnionych żywicą, jest niepełna – pozbawiona ramion, głowy i tyłu ciała. Rzeźba należy do grupy prac Abakanowicz wpisujących postacie ludzkie w proste konstrukcje kojarzące się ze schronieniem i poczuciem bezpieczeństwa, a zarazem sugerujące stan ograniczenia wolności. Tytułowa figura ustawiona jest w szklanej gablocie wyposażonej w czterospadowy daszek – kojarzący się z domem. Metalowy stelaż izoluje postać od otoczenia, sugerując możliwość duchowego wzlotu. Włączona do pracy postać przypomina figury występujące w rzeźbach Abakanowicz z cyklu „Tłum”, powstałego w latach 1986–1994. „Figura za szkłem” stanowi rzadki w twórczości Abakanowicz przypadek pracy konfrontującej postać ludzką, wykonaną z płótna jutowego nasączonego żywicami, z elementami wykonanymi z materiałów produkowanych przemysłowo – metalu i szkła. Konfrontuje ona w ten sposób porządek biologii z porządkiem geometrii; rozwinięciem tego nurtu poszukiwań są prace artystki z późniejszego cyklu „Gry wojenne”.

Paweł Polit

Pozbawiony głowy i rąk antropomorficzny korpus uwięziono w szklanej klatce. Poprzez swoją fragmentaryczną, pomarszczoną strukturę jest niczym zrzucona skóra, ukazująca niedoskonałość materii. Przypomina pokrowiec, któremu brak wypełnienia. Abakanowicz wystawia figurę na pokaz i konfrontuje z widzem, a jednocześnie umieszcza barierę między nimi – szklaną taflę uzbrojoną metalem. Relacja z oglądającym zostaje nawiązana na poziomie współodczuwania, gdyż materialność „Figury” uruchamia wszystkie receptory, a zamknięcie postaci w klatce zmusza do krążenia wokół niej, i zachowania wymuszonego dystansu. Bohaterem pracy jest człowiek wraz z jego samotnością, wyizolowaniem, ograniczeniem kontaktu i brakiem ochrony dla intymności.

Aleksandra Janiszewska
(Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm”, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 478)

Informacje o artyście:

• Magdalena Abakanowicz to rzeźbiarka i artystka zajmująca się tkaniną artystyczną.
• Tworzyła duże rzeźby z tkaniny.
• Swoje prace często wieszała, nie stawiała ich na postumencie

Opis dzieła:

•  Jest to duża rzeźba, większa od dorosłego człowieka. Składa się ze szklanej gabloty z metalowym stelażem oraz z figury przypominającej człowieka.
• Figura zrobiona jest z worków jutowych, usztywnionych żywicą. Przypomina człowieka, ale postać nie ma ramion, głowy i tyłu ciała. Figura jest niepełna. Pomimo tych braków rozpoznajemy figurę jako postać podobną do człowieka. Figura jest naga. Korpus i nogi nie są okryte odzieżą.  Ale figura zrobiona jest z tkaniny. Magdalena Abakanowicz w swojej rzeźbie miesza ciało i odzież.
• Figura jest ustawiona w szklanej gablocie. Szkło jest przezroczyste. Szklana gablota ma mocny, metalowy stelaż. Gablota jest wyższa niż figura wewnątrz. Możemy sobie wyobrazić, że w gablocie jest jeszcze miejsce na głowę figury.
• Gablota ma od góry czterospadowy daszek. Przez ten daszek gablota jest podobna do domu.
• Oglądając dzieło warto pomyśleć: czy dla figury gablota jest schronieniem, czy więzieniem?

Autorka skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego. Rozwój kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi - etap XII.