Bogusław Schaeffer (Schäffer)
Bogusław Schaeffer to jeden z pierwszych kompozytorów w Polsce zajmujący się muzyką elektroniczną, muzykolog, dramaturg, i pedagog. Był też grafikiem, a w wielu spośród jego partytur dużą rolę odgrywała sfera wizualna. Twórczość Schaeffera stanowi niezwykle ciekawy przypadek łączenia w jednym dziele elementów należących do różnych porządków. Był również autorem happeningów oraz teatru instrumentalnego.
Należał do najważniejszych i najbardziej oryginalnych osobowości w polskim świecie muzycznym. Od początku drogi twórczej był kierującym się awangardowym etosem nonkonformistą, nowatorem i odkrywcą nowych dróg. Jak o sobie pisał, jego celem było „tworzenie za pomocą nowych i najnowszych środków estetycznie doniosłej muzyki”.
Urodził się w 1929 we Lwowie, zmarł w 2019 roku w Salzburgu. W 1965 jako jeden z pierwszych podjął współpracę ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie, gdzie powstawały jego kompozycje elektroniczne. Zrealizował tam również kilka ścieżek dźwiękowych do filmów o sztuce, w tym o Magdalenie Abakanowicz i Władysławie Strzemińskim. Temu ostatniemu poświęcił również jedną z autonomicznych kompozycji zrealizowanych w SEPR. Napisał około 550 utworów muzycznych.
Pracował również jako muzykolog. Był autorem szeregu publikacji popularyzujących nową muzykę. W 1958 roku opublikował przełomową książkę Nowa muzyka. Problemy współczesnej techniki kompozytorskiej, następnie także monografię Klasycy dodekafonii, dwutomowy leksykon kompozytorów XX w., a w latach 70. unikalną pozycję Wstęp do kompozycji, będącą podręcznikiem do komponowania nowej muzyki. Był zastępcą redaktora naczelnego "Ruchu Muzycznego”, a w latach 1967-73 wydawał periodyk „Forum Musicum". Od 1955 obok kompozycji i muzykologii zajmował się także dramatopisarstwem. Od 1980 napisał ponad 40 sztuk teatralnych, cieszących się dużą popularnością.
Daniel Muzyczuk
