GCC

GCC to skrót, który kojarzyć się może z Radą Współpracy Zatoki Perskiej (z ang. Gulf Cooperation Council), ponadnarodowym politycznym partnerstwem sześciu państw z regionu. W tym wypadku odnosi się do ośmioosobowego kolektywu twórców związanych z bliskowschodnim obszarem Zatoki (Nanu Al-Hamad, Khalid Al Gharaballi, Abdullah Al-Mutairi, Fatima Al Qadiri, Monira Al Qadiri, Aziz Al Qatami, Barrak Alzaid i Amal Khalaf). Członkowie mieszkają i pracują w Kuwejcie, Nowym Jorku, Londynie, Berlinie i Chiang Mai. Poza kilkoma zjazdami, które odbyli w Szwajcarii, Kuwejcie, Francji czy Nowym Jorku, komunikują się głównie przez aplikację WhatsApp.

Grupa zawiązała się podczas targów Art Dubai w 2013 roku. Od swojego debiutu w tym samym roku kuwejckiej Sultan Gallery kolektyw podejmuje temat zmian w systemach sprawowania władzy w regionie Zatoki i globalnie. GCC analizuje też współczesną kulturę obszaru Zatoki, wykorzystując przedmioty zapożyczone z administracji publicznej i strategii motywacyjnych, jak np. statuetki z podziękowaniami - tzw. gratulatory. Co ciekawe, trzy lata po realizacji projektu jedno z państw-członków Rady Współpracy – Zjednoczone Emiraty Arabskie – powołało do życia rządowy projekt na rzecz promocji szczęścia. Składał się na niego Narodowy Program na Rzecz Szczęścia i Pozytywnego Nastawienia, a także nowy urząd Ministra ds. Szczęścia i Dobrobytu. Dowodzi to, jak uważnymi obserwatorami współczesności są GCC. Kolektyw wprowadza nomenklaturę i rytuały świata polityki i biznesu nie tylko do realizowanych prac, ale także do samozarządzania: artyści nazywają się delegatami zamiast członkami i organizują szczyty zamiast spotkań.

Agnieszka Pindera