Georges Vantongerloo

Współpracował z grupą De Stijl jedynie trzy lata (1917–21), pozostawał jednak najważniejszym twórcą rzeźby abstrakcyjnej powstającej w kręgu neoplastycyzmu. Współpracował z międzynarodowym ugrupowaniem Cercle et Carré. Po jego rozpadzie założył wraz z Augustem Herbinem grupę Abstraction-Création (1931) i czasopismo „Abstraction-Création. Art Non-Figuratif” (1932–36). Od lat 30. jego prace, nadal abstrakcyjne, nabrały swobodniejszego charakteru. W latach 50. XX wieku zaczął tworzyć druciane kompozycje przestrzenne inspirowane zagadnieniami z zakresu fizyki oraz rzeźby z pleksiglasu, w których dużą rolę odgrywało światło. Istotną częścią jego działalności była praca teoretyczna – opublikował m.in. książkę sztuka i jej przyszłość (1924).

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak. Łódź: Muzeum Sztuki w Łodzi. 2010. s. nlb. [403]).