Zygmunt Krauze

Zygmunt Krauze jest kompozytorem i pianistą. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie grę na fortepianie w klasie Marii Wiłkomirskiej i kompozycję u Kazimierza Sikorskiego. W 1967 roku założył w Warszawie zespół Warsztat Muzyczny, specjalizujący się w wykonawstwie najnowszej muzyki, którym kierował przez 25 lat. Specjalnie dla Warsztatu Muzycznego powstało ponad 100 utworów, napisanych przez wybitnych kompozytorów z całego świata, m.in. L. Andriessena, M. Feldmana, M. Nymana, P. Nørgårda, M. Kagela, H. M. Góreckiego, W. Kilara, K. Serockiego i W. Szalonka.

Zygmunt Krauze jest twórcą pionierskich instalacji muzyczno-przestrzennych, które realizował wspólnie z architektami: Teresą Kelm – w Galerii Współczesnej w Warszawie (1968, 1970), z Wiesławem Nowakiem i Janem Muniakiem – w Metzu (1987) oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi (1988), a także w naturalnej scenerii zamku Eggenberg w Grazu (1974) i pałacu Rohan w Strasburgu. Wyjątkowym rozdziałem w dorobku kompozytora jest muzyka unistyczna. Teoretyczne podstawy unizmu wywodzą się z malarstwa Władysława Strzemińskiego. Przykłady jego zastosowania znaleźć można w takich kompozycjach Zygmunta Krauzego, jak Polichromia (1968), Utwór na orkiestrę nr 1 (1969) czy Kwartety smyczkowe nr 2 (1970) i 3 (1982).