Ludmila Stehnová

Rzeźbiarka urodzona w Czechach, od 1954 roku mieszkała w Polsce. Od 1948 do 1953 studiowała na Wydziale Rzeźby w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Pradze pod kierunkiem Josefa Wagnera (wcześniej w tej samej pracowni studiowała Alina Szapocznikow). Brała udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 roku oraz w przekrojowych wystawach ukazujących rzeźbę tworzoną w Polsce. 

Tworzyła głównie w gipsie, cemencie i marmurze; wychodząc od stopniowej deformacji postaci ludzkiej zmierzała ku abstrakcji, w latach 60. coraz bardziej eksperymentując z relacjami przestrzennymi. 

Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Radomiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.