Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Prostokątną przestrzeń blatu stołu przykrytego białym, nakrochmalonym obrusem zapełniają ułożone w rzędach ceramiczne odlewy kartofli. Porządek, w jakim są ułożone, wynika z wzajemnego sąsiedztwa elementów – połyskliwych i matowych, białych i kolorowych. Odlewy stają się znakami, a ich linearny rytmiczny układ przypomina strukturę regularnego wiersza, który, w zależności od ustawienia stołu, można czytać inaczej. Starczewskiego interesowała symboliczna wartość pisma. W swoich graficznych pracach wykorzystywał, na zasadzie eksperymentu, różne rodzaje zapisów – maszyna, pismo odręczne czy pismo Braille’a. W 1963 r. stworzył swój pierwszy alfabet, a od lat 70. XX w. tworzył obiekty zwane „płaskorzeźbami” lub „stołami”. Zapełniał je odlewami codziennych przedmiotów, głównie owoców i warzyw, które układał w rytmiczne pasy. Akumulacja dawała lepsze wyobrażenie o wyjątkowości pojedynczego elementu. Taka metoda wynikała z przyjętego przez artystę uniwersalnego modelu świata, w którym wszystko składa się z elementów powtarzalnych, ale w swej istocie zróżnicowanych.

Aleksandra Janiszewska (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 724).