Antoni Starczewski

Urodził się i zmarł w Łodzi. Rzeźbiarz. Syn Aliny z Aniołowiczów, nauczycielki dzieci głuchoniemych i Franciszka, nauczyciela. Absolwent szkoły im. Żeromskiego w Łodzi. Podczas wojny współpracował z AK, aresztowany przez Niemców. W 1946 podjął studia w łódzkiej PWSSP m.in. z S. Fijałkowskim pod kierunkiem m.in. Wł. Strzemińskiego. Studiował malarstwo, grafikę, ceramikę i rzeźbę na wydziale architektury wnętrz. Dyplom otrzymał 1951. W swojej twórczości wykorzystywał różne formy przekazu, posługując się np. splotem tkackim, pismem, formami ceramicznymi, dźwiękiem. Od 1963 rozpoczął w swoich pracach stosowanie charakterystycznego dla siebie systemu złożonego z elementów zwielokrotniających kształt, naśladując rytmiczną różnorodność form występująca w naturze. Interesował się zagadnieniem modułu, alfabetu. Był artystą często nagradzanym, odnoszącym liczne sukcesy w międzynarodowych konkursach, zdobył m.in. złoty medal na XXIV Concorso Internazionale della Ceramica, Faenza (1966) złoty medal na III Biennale Internazionale della Grafica, Florencja (1972), II nagrodę na VI Międzynarodowym Biennale Grafiki, Kraków (1976). Prace w zbiorach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi.

Maciej Cholewiński