Tadeusz Brzozowski

Urodził się we Lwowie, zmarł w Rzymie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1936-39 i 1945). Obok Tadeusza Kantora uważany jest za jednego z najciekawszych artystów związanych z Krakowem. Był członkiem Grupy Młodych Plastyków (1945-48), Grupy Krakowskiej (od 1957) i ruchu Phases (1959-75). Wykładał w Politechnice Krakowskiej (1945-54), Szkole Kenara w Zakopanem (1954-69), Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1962-79) i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1979-81). Jego malarstwo, początkowo figuratywne, ale przepełnione metaforą i groteską, stopniowo ulegało wpływom ekspresjonizmu i kubizmu. Od połowy lat 50. tworzył obrazy pozostające w kręgu abstrakcji lirycznej, przesyconej biologizmem, imponującej wyczuciem wibrującej barwy i przemyślaną, aluzyjną kompozycją. Tytuły prac to staroświeckie wyrazy, określenia gwarowe lub zabawne neologizmy, np. Rekuzy nawiązuje do słowa "rekuza"- dawn.: odrzucenie oświadczyn. Oprócz malarstwa zajmował się rysunkiem i grafiką, a także scenografią, tkaniną i projektami monumentalnymi oraz konserwacją dzieł sztuki. W 1979 został nakręcony film Brzuch (reż. Andrzej Papuziński) - inscenizowana opowieść o twórczości Brzozowskiego, w którym wystąpił w roli głównej. Od połowy lat 50. uczestniczył we wszystkich ważniejszych pokazach polskiej sztuki, reprezentował Polskę na XXXI Biennale di Venezia oraz V Bienal de São Paulo. W Grabowski Gallery brał udział w jednej wystawie zbiorowej.

Paulina Kurc (Cytat za: Swingujący Londyn. Kolekcja Grabowskiego, płyta DVD do _x000D_ katalogu wystawy, red. Anna Saciuk-Gąsowska, Paulina Kurc, Muzeum Sztuki_x000D_ w Łodzi, Łódź 2007, str.104-105)