Marian Bogusz

Urodził się w  Pleszewie Wielkopolskim, zmarł w  Warszawie. Malarz, rysownik, rzeźbiarz, scenograf. Organizator wystaw i wydarzeń kulturalnych. Więzień hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Malarstwo studiował w latach 1946-48 w warszawskiej ASP, uczeń Jana Cybisa i Jana Sokołowskiego. Przyczynił się do organizacji Wystaw Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959), które odegrały istotną rolę w sztuce polskiej tamtego okresu. W okresie socrealizmu ograniczył twórczość do projektów scenograficznych i wystawienniczych. W 1954 współtworzył Grupę 55 (Marian Bogusz, Andrzej Zaborowski, Zbigniew Dłubak, Barbara Zbrożyna, Kajetan Sosnowski), będącą w opozycji do panującej wcześniej doktryny, ale też zachowawczego koloryzmu oraz ekspresjonizmu, który zdominował słynną wystawę Arsenał 55 w Warszawie. W 1956 współorganizował galerię Krzywe Koło działającą przy Klubie Krzywego Koła w Warszawie. W 1963 z Jerzym Fedorowiczem współtworzył eksperymentalny I Plener Koszaliński w Osiekach. W 1965 współorganizował I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, wkraczające w przestrzeń miasta, a zrealizowane przy współudziale elbląskich Zakładów Mechanicznych Zamech, w latach 1976-78 Lubelskie Spotkania Plastyczne, ingerujące w pejzaż osiedli należących do Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Bogate zbiór prac Mariana Bogusza posiada Muzeum Regionalne Pleszewie Wielkopolskim, rodzinnym mieście artysty - większość kolekcji przekazana została przez żonę artysty, Eulalię Bogusz.

Maciej Cholewiński