Sandra Blow

Urodzona w Londynie,  zmarła w  St. Ives, Wielka Brytania. Studiowała w Londynie w St. Martin`s School of Art (1942-46) i Royal Academy Schools (1946-47). W latach 1947-48 podróżowała po Włoszech, poznała wtedy Alberta Burriego, którego twórczość wiązana jest z malarstwem materii. Wpływ Burriego widać wyraźnie w technice stosowanej przez Blow. Do powrotu do Londynu w 1950 przebywała także we Francji i Hiszpanii. Od 1957 związana ze środowiskiem artystycznym w St. Ives, gdzie poznała m.in. Rogera Hiltona - w późniejszych pracach artystki widać wpływ jego form sugerujących figurację. W latach 1961-75 wykładała w Royal College of Art w Londynie. W 1978 została Royal Academician. W 1994 przeprowadziła się na stałe do St. Ives. Jej wczesne obrazy utrzymane są w duchu abstrakcji ekspresjonistycznej, inspiracje naturą widać nie tyle w formie, ile w świetlistości barw i dynamice. Malowane mocnymi pociągnięciami pędzla, mają wyraźną fakturę dzięki dodanym do farby materiałom. Blow eksperymentowała, mieszając z farbą m.in. wióry drewniane, popiół, gips lub ziemię. Tworzyła asamblaże, naklejając na obrazy płótno workowe. Od lat 60. stosowała w obrazach herbatę wymieszaną z popiołem i farbą, zaczęła używać farb akrylowych, a później także poliuretanu. Obok malarstwa wykonywała grafiki, kolaże i rysunki. Te ostatnie właściwie należałoby traktować jak obrazy, w których podłożem jest papier, lecz warstwa malarska jest fakturowa, uzyskana grubo kładzioną farbą akrylową, podobnie jak na płótnie. W latach 90. wykonała rysunki do tekstu Alarica Sumnera, rozważając wzajemne relacje między słowem a obrazem. Nie miała wystawy w Grabowski Gallery.

Anna Saciuk-Gąsowska (Cytat za: Swingujący Londyn. Kolekcja Grabowskiego, płyta DVD do _x000D_ katalogu wystawy, red. Anna Saciuk-Gąsowska, Paulina Kurc, Muzeum Sztuki_x000D_ w Łodzi, Łódź 2007,  str. 88-89)