Maria Pinińska-Bereś

Marię Pinińską-Bereś, wymienianą dziś wśród najważniejszych polskich rzeźbiarek i performerek, często włącza się w krąg sztuki feministycznej, choć sama nie chciała być tak jednoznacznie klasyfikowana. Studiowała rzeźbę u Xawerego Dunikowskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od lat 60. artystka pracowała nad swoim indywidulanym stylem rzeźby, która zyskała charakterystyczny kształt około połowy lat 70. Od tego czasu w twórczości artystki kluczową rolę zaczęła odgrywać tkanina i lirycznie potraktowana tematyka „kobieca” – zarówno dotycząca kobiecego ciała, jak i tożsamości, a także ról lub cech przypisywanych kobietom. Do najbardziej znanych prac Pinińskiej-Bereś należą surrealizujące, a zarazem bardzo zmysłowe w formie obiekty, w których elementy kobiecego ciała połączone zostały ze strukturą przedmiotu użytkowego. Bardzo często artystka szyła swoje prace ręcznie i używała tworzyw kojarzących się z miękkością ciała, jak pikowane kołdry i poduszki, a dominującymi kolorami kompozycji były odcienie różu. Druga połowa lat 70. to także czas, w którym w twórczości Pinińskiej-Bereś istotną rolę zaczynają odgrywać akcje artystyczne. Brała udział w licznych wystawach w Polsce, a w 2015 roku jej rzeźby pokazywano w Tate Modern w Londynie w ramach wystawy The World Goes Pop.

Ur. 17 sierpnia 1931
1950-56 studia na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowni Xawerego Dunikowskiego)
1957, 28 kwietnia ślub z Jerzym Beresiem
zm. 20 kwietnia 1999

wystawy indywidualne:
1973 Galeria Współczesna, Warszawa
1976 Galeria Labirynt, Lublin
1980 Galeria Krzysztofory, Kraków, Galeria Rytm, Kraków
1988 Galeria 72, Muzeum Okręgowe, Chełm
1991 BWA, Koszalin
1992 BWA – Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin; Starmach Galery, Kraków
1993 Centrum Rzeźby Polskiej, Wrońsko
1996 Galeria Manhattan, Łódź
1997 Egzystencjarium, Galeria Studio, Warszawa

nagrody:
1955 Międyznarodowy konkurs rzeźby, Galeria Zachęta, Warszawa, trzecia nagroda
1972 Rzeźba roku 1971, wyróżnienie
1974 Nagroda Sekcji Krytyki Plastycznej SDP, Kraków
1976 Rzeźba roku, nagroda za zestaw prac
1979 Rzeźba roku, nagroda za zestaw prac
1980 Rzeźba roku, Grand Prix
1976 Rzeźba roku, nagroda regulaminowa
1996 Salon malarstwa i rzeźby, złoty medal TPSP
1999 Bunkier Sztuki, Kraków
2000 Galeria Bielska BWA w Bielsku-Białej; Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu

prace w zbiorach:
Muzeum Narodowe, Kraków
Muzeum Narodowe, Wrocław
Muzeum Narodowe, Poznań
Muzeum Narodowe, Warszawa (depozyt)
Muzeum Śląskie, Katowice
Muzeum Okręgowe, Chełm
Muzeum Okręgowe, Koszalin
Muzeum Okręgowe, Radom
Galeria Zachęta, Warszawa
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Muzeum w Bochum, Niemcy
Schwarz Gallery w Mediolanie, Włochy