Igor Kopystiansky
Igor Kopystiansky jest amerykańskim artystą, działającym w Nowym Jorku od 1988 roku. Jego praktyka obejmuje media takie jak malarstwo, instalacja i fotografia. Przy pracach filmowych i wideo współpracuje z żoną, Swietłaną Kopystiansky. Od końca lat siedemdziesiątych do emigracji w 1988 roku, Igor Kopystiansky był częścią nonkonformistycznej sceny artystycznej Związku Radzieckiego. Działalność artystyczną rozpoczął pod koniec lat siedemdziesiątych, tworząc prace z dziedziny fotografii konceptualnej, performance i filmu.
Kluczowa dla jego praktyki artystycznej była praca Pictorial Study (1975), składająca się z serii czarno-białych fotografii palców artysty, zanurzanych jeden po drugim w naczyniu z czarną farbą. Świadomie odnosząc się do twórczości Kazimierza Malewicza, artysta sięgnął po ilość farby wystarczającą do namalowania czarnego kwadratu, ale zamiast tworzyć autonomiczny przedmiot, malując własne palce przywrócił dzieło własnej subiektywności. Ten gest można również odczytać jako komentarz do twórczości Jacksona Pollocka.
W 1983 roku Igor Kopystiansky rozpoczął tworzenie nowego cyklu prac opartych na idei apropriacji (przywołany jest m.in. w publikacji Appropriation Art, w: Artspeak, A guide to contemporary ideas, movements, and buzzwords, red. Robert Atkins, Abbeville Press Publishers, New York 1990, s. 42-43). Artysta w 1988 roku tak opisywał jego ideę: Używam kopii bardzo różnych obrazów. Reprezentują one odmienne okresy, style i malarzy. Łączy je tylko jedno - przynależą do obszaru sztuki. Tworzę z już gotowych obiektów, kreuję nowe konteksty, "bawię się" sztuką. Wykorzystałem obrazy malarzy z Europy Zachodniej. Nowe dzieła zostały celowo wykonane w innym rozmiarze niż oryginały. Początkowa inspiracja dla tych opartych na ideach dekonstrukcji i zawłaszczenia prac przyszła ze strony ruchu dada i Marcela Duchampa. Z obrazów wykonałem instalacje, konstrukcje i przedmioty funkcjonalne. W ten sposób zdekonstruowałem oryginały i skonstruowałem nowe obiekty.
W 1988 roku Igor Kopystiansky razem ze Swietłaną Kopystiansky opuścili Związek Radziecki i przeprowadzili się do Nowego Jorku, gdzie mieszkają do dziś. W 1990 roku otrzymali stypendium DAAD w Berlinie, co zaowocowało ich pierwszą indywidualną wystawą muzealną w 1991 r. w Martin Gropius -Bau (kurator: René Block), a następnie w 1994 r. indywidualną wystawą w Kunsthalle Düsseldorf.
Zarówno jego indywidualne, jak i wspólne ze Swietłaną Kopystiansky prace znajdują się w kolekcjach muzealnych takich instytucji jak Museum of Modern Art, Metropolitan Museum and Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku, Art Institute of Chicago, Museum of Fine Arts, Houston, Smithsonian American Art Museum, Waszyngton; Henry Art Gallery w Seattle; Zimmerli Art Museum, Rutgers University, New Jersey; Musée National d'Art Moderne Centre Pompidou, Paryż; Musée d'Art Moderne de Saint-Etienne Métropole, Francja; Tate Modern, Londyn; Art Gallery of New South Wales, Sydney; Museo Nacional Reina Sofia, Madryt; Muzeum Folkwang w Essen; Ludwig Forum for International Art, Aachen; Berlinische Galerie; Museum für Moderne Kunst, Frankfurt nad Menem; MUMOK Wiedeń, Austria; Centre for Contemporary Art Luigi Pecci, Prato, Włochy; Frac Corsica, Francja; MOCAK, Kraków i Muzeum Sztuki w Łodzi.
Prezentowane były m.in. na Skulptur Projekte Münster, 1997; documenta 11, Kassel, 2002; Sydney Biennale, 1992; Istambul Biennale,1995 (kurator: René Block); Johannesburg Biennale, 1997 (kurator: Okwui Enwezor); Lyon Biennale,1997 ( kurator: Harald Szeemann); Biennale Liverpool, 1999, a także w instytucjach muzealnych m.in. MoMA, Metropolitan Museum w Nowym Jorku; Center Pompidou, Paryż; Tate Modern, Londyn; Museo Reina Sofia, Madryt; Smithsonian American Art Museum, Waszyngton; Art Institute of Chicago; Musée d’Art Moderne de Saint-Etienne, Francja; MFAH Texas; MCA Chicago; SMoCA Arizona; Fine Arts Center UMass, Amherst; Whitechapel Art Gallery, Londyn; MMK Frankfurt am Main; Kunsthalle Düsseldorf; Sprengel Museum Hannover; Kunsthalle Fridericianum, Kassel; Deichtorhallen Hamburg; Kunsthalle zu Kiel; S.M.A.K. Gent; GAMeC, Bergamo; Museum of Modern Art EMMA, Finland; AGNSW, Sydney; MARCO, Vigo, Spain; MUMOK, Wiedeń; Henry Art Gallery, Seattle a także w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Źródło: informacje artysty, www.wikipedia.org
