Gianni Colombo

Gianni Colombo (ur. w Mediolanie, zm. w Melzo) studiował w mediolańskiej Accademia di Belle Arti di Brera. W latach 50. i 60. XX wieku związany był ze sztuką kinetyczną i do dziś pozostaje jedną z kluczowych figur tego ruchu we Włoszech. Pracował w różnych mediach, tworzył obrazy i rzeźby, w tym environment, zajmował się projektowaniem mebli i oświetlenia. Jego celem było stworzenie interaktywnej przestrzeni, która łamałaby sztywny podział na malarstwo, rzeźbę i architekturę. Był współzałożycielem powstałej w 1959 roku w Mediolanie Gruppo T (Giovanni Anceschi, Davide Boriani, Gianni Colombo, Gabriele De Vecchi, a nieco później także Grazia Varisco). W 1961 roku grupa włączyła się w międzynarodowy ruch sztuki kinetycznej i programowej, wystawiając prace w Zagrzebiu na wystawie Nove tendencije. Rok później grupa przyjęła zaproszenie firmy Olivetti do udziału we wspólnej wystawie z padewską Gruppo N, zatytułowanej Arte programmata, arte cinetica, opere moltiplicate, opera aperta (Sztuka zaprogramowana, sztuka kinetyczna, dzieła zmultiplikowane, dzieło otwarte). Tekst poświęcony wystawie napisał Umberto Eco. _x000D_

W 1968 roku Colombo otrzymał główną nagrodę na XXXIV Biennale w Wenecji za jedną ze swych najbardziej znanych prac, Spazio elastico (Elastyczna przestrzeń), 1967. Pracą tą zrealizował marzenia o pracy interaktywnej: wprowadził publiczność do ciemnego pomieszczenia, w którym poprzez asymetryczny ruch siatki podświetlonych nici elastycznych naruszał dotychczasowe pojęcie stałej przestrzeni. W tym samym roku prezentował również swoje prace na Documenta 4 w Kassel. _x000D_

Pod koniec lat 70. zainteresował się projektami architektonicznymi, projektował duże prace dla przestrzeni miejskich, w tym dla Berlina i Como. W 1984 roku przypomniano jego prace na XLI Biennale w Wenecji, poświęcając im jedną z sal ekspozycji._x000D_