Aleksander Czeczott

Rzeźbiarz. W latach 1922-1926 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych
 u Konstantego Laszczki. W latach 1930–1934 zasiadał w zarządzie Zrzeszenia Artystów Plastyków Łodzian. W 1937 roku wspólnie z architektem Józefem Kabanem uzyskał wyróżnienie w konkursie na pomnik Józefa Piłsudskiego. Według autora artykułu w „Głosie Porannym” z października 1929 roku Aleksander Czeczott otworzył własną pracownię rzeźbiarską w Łodzi przy ul. Gdańskiej 94: ”…reprezentując miłośnikom rzeźby piękne i dojrzałe dzieła swej twórczości, opartej na wielkiej kulturze i wybitnych zdolnościach..”

W budynku ukończonym w 1929 roku, wzniesionym również wg projektu Józefa Kabana, Izby Skarbowej w Łodzi przy Alejach Tadeusza Kościuszki 83 w Łodzi pozostała
po Aleksandrze Czeczocie Alegoria Dobrych Rządów. Płaskorzeźba utrzymana w stylu, który przyniósł Polsce triumf na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku,  jest odpowiedzią rzeźbiarza na dominujący w polskiej rzeźbie półmodernizm określany też mianem polskiego art déco. Stylistycznie podobne do alegorii z Gmachu Izby Skarbowej jest przedstawienie Sądu Temidy na budynku Sądu Okręgowego w Łodzi przy Placu Jana Henryka Dąbrowskiego. O ile okazałaby się pewną pracą Aleksandra Czeczotta,  to oznaczałoby, że między innymi dzięki jego pracom w Łodzi  dwudziestolecia międzywojennego wykształcił się mocny  w wyrazie styl podtrzymujący ideowe filary młodego państwa . Słownik Artystów Plastyków Polskich wspomina jeszcze o „głowach w gipsie” i „terakocie” Aleksandra Czeczotta. W zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi od połowy lat 30 XX wieku znajduje się rzeźba z kolorowanego gipsu zatytułowana Orient. Przedstawia młodą , nagą kobietę w ujęciu do pasa i cechuje ją o niewątpliwa siła wyrazu nie mniejsza niż rzeźby Henryka Kuny czy Aristide Maillola.

Ryszard Rau