Ludwika Ogorzelec

Rzeźbiarka, autorka instalacji. Studiowała w pracowni prof. Leona Podsiadłego w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1978-1983) i w pracowni Césara w L'Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts w Paryżu (1985-1987).

Swoje prace tworzy w dwóch cyklach: Przyrządy równoważne (od 1981 do 2013 roku) oraz Krystalizacja przestrzeni (kontynuowany od 1988 roku). Pierwszy z nich to konstrukcje z drewna (głównie z wąskich wiązek - punktem wyjścia jest tu linia) testujące relacje obiektu z grawitacją, drugi cykl kontynuuje te badania skupiając się bardziej na relacji z przestrzenią i odbiorcą/odbiorczynią, głównie w formie ażurowych, wiszących instalacji wielkoformatowych site-specific (materiałem jest tu nie tylko drewno, ale też celofan, stal, szkło).

Realizowała je m.in. w ramach rezydencji Gerlesborgsskolan w Gerlesborg w Szwecji, Fine Arts Work Center w Provincetown (USA), Arboretum Bernheim (USA),  Shangyuan Art Museum w Pekinie, w ramach Symposium of Art and Performance w Montagagne we Francji, jako zamówienie do Jardin de Grignion w Istres we Francji, Sculpture Park w Woombye w Australii oraz w ramach wystaw indywidualnych m.in. we Francji, Belgii, Austrii, Niemczech, Australii, Hiszpanii, Szwecji, Polsce, Kanadzie, USA. 

Jej prace znajdują się w licznych prywatnych i publicznych kolekcjach. W kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi znajdują się jej prace z dyplomowego cyklu Mechanizmy alogiczne (1982-1983).