Antanas Sutkus

Artysta uważany obecnie za czołowego przedstawiciela szkoły fotografii litewskiej, która wykształciła się w latach 1950-70.

Studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Wileńskim w latach 1958-1964, jednak z powodu upolitycznienia tego zawodu w czasach komunistycznych, zwrócił się ku fotografii. 

Artysta początkowo pracował jako fotoreportażysta, był związany z gazetami „Literatūra ir menas” i czasopismem „Tarybinė Moteri”, co wpłynęło na etnograficzno-socjologiczno-dokumentalny charakter jego zdjęć. Wkrótce stał się jednym z nielicznych niezależnych dokumentalistów litewskich (1968). Inspiracją była dla niego fotografia Henri Cartier-Bressona. Prace powstawały też pod silnym wpływem literatury, szczególnie twórczości: Franza Kafki, Jean-Paula Sartre’a, Williama Faulknera, Ernesta Hemingwaya i innych. Jeana Paula Sartra i Simone De Beauvoir Sutkus spotkał osobiście podczas ich wizyty na Litwie w 1965 roku, wtedy tez zrealizował jeden ze słynnych portretów Sartra w miejscowości Nida. Prace Antanasa Sutkusa cechuje analiza psychologiczna postaci i humanistyczne spojrzenie na kondycję człowieka. Jak pisała o nim Margarita Matulite: „Sutkus jest Homerem litewskiej fotografii: wszystkie jego dzieła są poematem epickim, złożonym z małych fragmentów życia codziennego ”.

Artysta otrzymał między innymi: Litewską Państwową Nagrodę dla Sztuki i Kultury (2003) oraz Order Wielkiego Księcia Giedymina (1997). Był członkiem i jednym z założycieli Litewskiego Związku Artystów Fotografików (1969), które promowało fotografię jako formę sztuki, a potem przewodniczącym Litewskiego Stowarzyszenia Fotografii Artystycznej (od 2009 jako honorowy prezes).