Barbara Gawdzik-Brzozowska

Malarka, graficzka i ilustratorka. W okresie okupacji uczyła się w Zawodowej Szkole Krawieckiej w Krakowie. Po wojnie rozpoczęła studia na wydziale Malarstwa i Grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczęszczała do pracowni malarstwa prowadzonej przez Eugeniusza Eibischa, gdzie w 1949 roku uzyskała absolutorium. Dyplom obroniła dopiero trzy lata później w pracowni grafiki prowadzonej przez Konrada Srzednickiego. Już w czasie studiów pracowała jako ilustratorka, rysując m.in. dla „Tygodnika Powszechnego” czy „Życia Literackiego”. Później współpracowała także z wydawnictwami ilustrując książki. Po studiach, w 1952 roku zajmowała się  malarstwem ściennym – początkowo sakralnym, a po przeprowadzce w 1955 roku do Zakopanego, również świeckim. Jej murale zdobiły m.in. wnętrza hotelu Zakopane czy restauracji hotelu Morskie Oko. W 1953 roku brała udział w projektowaniu pawilonu polskiego na Światową Wystawę EXPO´53. Na przełomie lat 50. i 60. zrealizowała również wiele projektów w obszarze sztuki użytkowej, w tym mebli, zabawek, odzieży czy biżuterii. Pod koniec lat 60. skupiła się na pracy czysto artystycznej porzucając projektowanie na rzecz rysunku. W swoich pracach podejmowała najczęściej temat człowieka oraz tajemniczego świata zwierząt. Bohaterkami jej rysunków były zazwyczaj kobiety ubrane i upozowane w wymyślny sposób. Rysowała je zazwyczaj w sposób oszczędny – czarnym tuszem, dodając jedynie niewielkie akcenty koloru.        

Dorota Stolarska-Kultys