Sławomir Kubala

Fotografiki, grafik. W latach 1992–1991 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Dyplom w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prof. Andrzeja Kabały. W XXI wieku zajął się autoportretami w których na plan pierwszy wysuwa cielesność i voyeryzm, które są charakterystyczne dla jego twórczości.  Kompozycje wykonane za pomocą fotografii otworkowej barwnej charakteryzuje zniekształcona perspektywa i wyraźny ekspresjonizm. Także ikonografia Ukrzyżowania oddziałuje na sposób pokazania siebie przez Sławomira Kubalę. Maria Brewińska tak pisze o tym zjawisku : „Patrzymy na ciała w ich ofiarnej pokorze, ciała, które ofiarowują się łagodności śmierci, które prowadzą nas w głąb tego, co jest niezniszczalne. Jesteśmy więc narażeni na emisję ambiwalentnych symboli opisujących fenomen świata i tę sferę świata, która symbolizuje wgląd w inną rzeczywistość. Fotografie Sławomira Kubali demaskują coś, co kryje się za mniej lub bardziej udokumentowanymi sprawami i ciałami, przezroczystymi pajęczynami czy gęstym gąszczem. Niemniej jednak są wystarczająco ciasne, aby prześwietlić to, co najważniejsze.”

Kubala stara się wniknąć w tajemnicę cielesności człowieka, przedstawić postać ludzką zacierając jej kształt, kontury , płeć, charakter, osobowość. Artysta określa się  zatem jako świadek transcendencji, prorok nowej ery czystej duchowości.

Ryszard Rau