Katarzyna Kozyra

W całej swojej twórczości podejmuje kwestię cielesności, początkowo analizując jej status w rzeczywistości kulturowej i społecznej – stąd w latach 90. była wiązana ze sztuką krytyczną. Zrealizowane w 1999 roku Święto Wiosny, wielokanałowa instalacja wideo, określa punkt przejścia od analizy do gry z płciową tożsamością i sformułowania artystycznej praktyki, w której cielesność staje się kostiumem. W tym samym roku filmem Łaźnia męska artystka reprezentowała Polskę na 49. biennale w Wenecji i otrzymała honorowe wyróżnienie.

Jarosław Lubiak