Roman Modzelewski

Malarz, projektant, pedagog, współtwórca i wieloletni rektor Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Od 1931 studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 Akademii Sztuk Pięknych). Uczęszczał do pracowni prof. Felicjana Szczęsnego Kowarskiego gdzie uzyskał absolutorium, a następnie do 1938 do prof. Leonarda Pękalskiego u którego uczył się malarstwa dekoracyjnego. Podczas studiów zaprojektował m.in. kraty do budynku Sądów Grodzkich przy ulicy Leszno w Warszawie oraz wziął udział w prezentacji polskiego malarstwa na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 roku. W wyniku wybuchu II wojny światowej przerwał studia, a dyplom z malarstwa sztalugowego w warszawskiej ASP obronił po jej zakończeniu, w 1946 roku. Rok wcześniej zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował w Liceum Sztuk Plastycznych jednocześnie organizując z Władysławem Strzemińskim, Leonem Ormezowskim, Stefanem Wegnerem oraz Felicjanem Szczęsnym Kowarskim Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi). Pozostając przez lata pod wpływem koloryzmu i impresjonizmu, za sprawą kontaktów ze Strzemińskim rozpoczął eksperymenty z obrazami powidokowymi i analizą efektów dawanych przez słońce, które autor Teorii Widzenia nazwał solaryzmem. W 1946 roku uczestniczył w istotnym dla jego twórczości plenerze w Nowej Rudzie podczas którego Strzemiński doradził mu by zajął się kubizmem.

W Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych Roman Modzelewski prowadził zajęcia z malarstwa, rysunku oraz dekoracji wnętrz. Od 1 stycznia 1952 pełnił obowiązki rektora, a w następnym roku akademickim został pierwszym rektorem z wyboru, pełnił tę funkcję do 1963 roku. W tym okresie rozpoczął także współpracę z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego. Projektował biżuterię oraz wazony i oprawy luster, a także formy meblarskie przy których eksperymentował z nowymi materiałami takimi jak sklejka łączona metalem czy tworzywa sztuczne. W 1958 powstał jego najsłynniejszy projekt – wykonany z laminatu epoksydowanego fotel RM58.

Dorota Stolarska-Kultys