Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kompozycja obrazów Zbigniewa Rogalskiego wprowadza widza do wnętrza scen, sytuacji, dzięki czemu odbiera się je bardzo osobiście, są one wręcz intymne. Wykorzystywane przez artystę zamglenia, nakładające się na siebie odbicia, niecodzienne punkty i kąty widzenia stawiają widza w miejscu innej, nieznanej osoby – być może samego artysty – uwikłanej w niezrozumiały kontekst sytuacyjny, której oko rejestruje właśnie niejednoznaczny, poetycki widok. Śmierć partyzanta jest jedną z prób stworzenia wizualnej metafory śmierci. Obraz należy do cyklu, który rekonstruuje spojrzenie umierającego, tytułowego partyzanta. Widziane od dołu zarysy gałęzi drzew, początkowo wyraźnie odcinają się od jasnego nieba, na tym obrazie, jednym z końcowych płócien cyklu, stają się niemal całkowicie zatarte. Mleczna biel oddziela umierającego od świata, ukazanego tu pod postacią natury, która w obrazach Rogalskiego jest często niewzruszonym świadkiem ulotnej chwili oraz ludzkiego przemijania.

Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 496).