Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Oczy znajdują się naprzeciw ściany, tak więc dzieło jest czymś, co wydarza się pomiędzy. Tytuł w sposób intrygujący konfrontuje oglądającego z pracą. Jest to niezwykle fakturowy rysunek, oblany stearyną, jakby wyrastał spod cegieł. Podpierają go dwie drewniane rynny wypełnione gipsem. Artysta pragnie w ten sposób zmniejszyć dystans dzielący widza i dzieło.

Praca pierwotnie nie odnosiła się do Ściany Płaczu, jednak twórca po swojej wizycie w Jerozolimie przyznał, iż całkiem nieświadomie właśnie ten trop interpretacyjny stanowi o istocie pracy. Specyficzne, aczkolwiek niezwykle proste konstrukcje wspierające stosowane były przez artystę w rozmaitych konfiguracjach. Rysunki spoczywają na półkach, stosach desek, podpierane są belkami.

Katarzyna Słoboda (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb.[57]).