Władysław Jan Grabski
Sceny imaginowane – seans fotograficzny: Stanisław Ignacy Witkiewicz
Datowanie: | ~ 1931 |
Technika: | fotografia czarno-biała |
Materiały: | papier fotograficzny |
Rozmiar: | wys. 8,8 cm, szer. 13,6 cm |
Sposób nabycia: | zakup |
Data nabycia: | 1985 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/F/1460 |
Opis dzieła
Józef Głogowski, inżynier, i Władysław Jan Grabski, powieściopisarz, byli fotografami – amatorami, którzy dokumentowali sławne „miny” Witkacego podczas, współorganizowanych w gronie przyjaciół, zabawnych seansów fotograficznych. Były to przedstawienia pełne świetnego humoru, aluzji do kina, literatury i historii – swoisty teatr „ad absurdum”.
Od 1924 r., kiedy to Witkiewicz całkowicie porzucił malarstwo i realizował jedynie portrety w swojej słynnej firmie, to właśnie owe seanse fotograficzne pozostawały istotnym sposobem jego wypowiedzi w sztukach wizualnych. Zabawy z tworzeniem zdjęć własnych „sobowtórów” i udawanie odmiennych osobowości, czy różnych stanów psychicznych można z pozoru odczytać jako zapisy wyczynów artysty blagiera, swoistego dadaisty. Witkacy był jednak także twórcą, który nieustannie odczuwał niespójność, nienasycenie, niezgodę na siebie i rzeczywistość, a za jego błazenadą – jak pisano – „kryła się samotność, przeczucie tragizmu, świadomość końca świata, w którym żył”.
Anna Nawrot/Paulina Kurc-Maj (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 564-565).