Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Koncepcja Wolleha wynika z przekonania, że fotografia ani nie jest czystą «rejestracją», ani tworem ostatecznym, jednorazowym i nietykalnym. Jest ponadto ekwiwalentem atmosfery chwili niepowtarzalnej, łączącej jakby w sprzężeniu zwrotnym dwoje ludzi, artystę i fotografa” – pisała Urszula Czartoryska przy okazji monograficznej wystawy artysty w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1979 r. Lothar Wolleh w ciągu 15 lat stworzył serię portretów twórców z całego świata. Jego koncepcja polegała na ukazaniu ich w często prywatnym kontekście. Dążył do przedstawienia artystów w dialogu z ich twórczością, z miejscami, w których żyją i funkcjonują. Ponadto zaprosił ich, aby sami ingerowali gestami plastycznymi w ostateczną formę tych fotografii. Chciał przełamać czysto dokumentacyjny charakter fotografii i nadać mu charakter ciągłego procesu, dialogu pomiędzy fotografującym i fotografowanym. Procesu, który nie jest ograniczony do pracy w studiu fotograficznym i krótkiego spustu migawki, ale rozciąga się w możliwie długim współdziałaniu.Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 342-343).