Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Fotografia „Z cyklu: Carmen Infinitum nr 33" to zakomponowana w pionie martwa natura. Jej dominującym elementem jest wielka kula o gąbczastej strukturze i dwie okrągłe siatki – jedna pod kulą, a druga oparta o nią i rzucająca mocny cień. W tle znajduje się między innymi abstrakcyjne zdjęcie z białym kolistym elementem oraz kartka z napisem „24/e Feb 5433”. Cykl „Carmen Infinitum" składa się z czternastu podobnych fotografii inscenizowanych z przedmiotów „skromnych i znaczących”, jak na swojej stronie pisze o nich Barbara Sokołowska. Autorka stara się łączyć je w sposób niejednoznaczny i niespodziewany, tworząc rodzaj nieuchwytnej narracji wizualnej. Przemieszcza przedmioty z przestrzeni codziennej w pole kreacji, w którym zostają one pozbawione swojej dotychczasowej funkcji i uwalnia je od standardowych sposobów postrzegania. Zabieg ten pozwala oderwać się od pewnych schematów myślowych i przenieść w obszar wyobraźni. Sokołowska tworzy za pomocną przedmiotów zaskakujący i tajemniczy świat o unikalnym nastrojowym klimacie. Ważne miejsce zajmują w nim symbole, które mają za zadanie pobudzać sferę podświadomości. W swoich realizacjach autorka często odwołuje się też do sztuki dawnej, prowadząc z nią dialog, a także wprowadzając do prac jej reprodukcje, co sytuuje fotografie w obszarze postmodernizmu. Tytuł cyklu „Carmen Infinitum” zaczerpnięty został z łaciny i oznacza niekończącą się pieśń lub wiersz o wielu możliwościach interpretacji. W poezji XVII wieku terminem tym określano utwory liryczne, które dawały każdemu czytelnikowi możliwość tworzenia własnych sekwencji słów. W ten sposób powstawały wewnętrzne i indywidualne znaczenia. Na podobnej zasadzie oparte zostały kreowane przez Sokołowską fotografie, co podkreśla ich otwartość na nieskończoną ilość interpretacji, zależnych od indywidualnych doświadczeń, wrażliwości i bagażu kulturowego odbiorcy.

Dorota Stolarska-Kultys

Fotografia „Z cyklu: Carmen Infinitum nr 33" przedstawia martwą naturę. Jej dominującym elementem jest wielka kula i dwie okrągłe siatki. Jedna z nich umieszczona została pod kulą, a druga jest o nią oparta. Siatki rzucają mocny cień. W tle znajduje się zdjęcie z białym kolistym elementem oraz kartka z napisem „24/e Feb 5433”. Cykl „Carmen Infinitum" składa się z czternastu podobnych fotografii. Wszystkie przedstawiają codzienne przedmioty. Barbara Sokołowska tworzy z nich kompozycje. W ten sposób na zdjęciach powstają nowe magiczne światy.

Dorota Stolarska-Kultys

Barbara Sokołowska jest fotografką. Jej fotografia nosi tytuł „Carmen Infinitum nr 33”. „Carmen Infinitum” to również tytuł cyklu fotografii. Numer 33 jest jedną z nich. „Carmen Infinitum” to zwrot w języku łacińskim. Oznacza „pieśń bez końca”. To jest  specjalny rodzaj wiersza, czyli utworu literackiego. Taki wiersz składa się z powtarzanych wyrazów i zdań. Wyrazy i zdania powtarza się w ciągle nowy sposób. To co było na początku stawia się na końcu. To co było pośrodku stawia się na początku. Wszystko się powtarza i przestawia. Fotografia „Carmen Infinitum” jest martwą naturą. Martwa natura to rodzaju obrazu. Artyści malują, rysują albo fotografują różne przedmioty. Barbara Sokołowska sfotografowała kulę o gąbczastej powierzchni i podkładki na stół z bambusa.

Maciej Cholewiński, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autor: Barbara Sokołowska

Tytuł: „Carmen Infinitum nr 33”

Wymiary: wysokość 44,5 cm, szerokość 30,5 cm

Technika: fotografia barwna na papierze

Rok powstania: 1991

Praca Barbary Sokołowskiej „Carmen Infinitum 33” to pionowa prostokątna fotografia barwna. Utrzymana jest w tonacji ciepłych brązów, beży i ugrów. Jest to martwa natura zbudowana z obiektów różnie chłonących i przepuszczających światło.

Kompozycja nie jest symetryczna, dominują w niej linie diagonalne, czyli ukośne. Można wyróżnić w niej trzy plany. Na pierwszym planie elementem kluczowym jest znajdująca się przy dolnej krawędzi, blisko lewego brzegu fotografii jasnobeżowa kula o gąbczastej powierzchni. Na zdjęciu ma ona średnicę 18 centymetrów. Po lewej stronie opiera się o nią słomiana ażurowa okrągła podstawka pod naczynie. To koncentryczny układ okręgów połączonych  promieniami słomek. Światło padające z lewej strony przechodzi przez podstawkę i rzuca na kulę cień, który oplata bryłę jak sieć. Druga taka sama ażurowa podstawka spoczywa na podłożu, pod bryłą i wystaje spod niej po prawej stronie. Na drugim planie za gąbczastą bryłą w kształt wachlarza ułożone są estetycznie ustawione kawałek brązowej kory, tekturka z zapiskami ołówkowymi oraz czarno-biała fotografia. Kora zakomponowana jest w pionie powyżej kuli i biegnie powyżej górnego brzegu zdjęcia. Jej powierzchnia jest pofalowana, chropowata, sprawia wrażenie szorstkiej. Na prawo od kory, ocieniona przez jej wystrzępione krawędzie, stoi w głębi beżowa tekturka z uczynionym ołówkiem napisem: „24 le Feb./5433”. Dalej na prawo, przed tekturką stoi, pochylając się w prawo czarna odbitka z trzema białymi nieokreślonymi figurami. Przypomina odbitkę heliograficzną . Trzeci plan to tło - po lewej biel draperii, po prawej – mrok w prawym górnym narożniku. 

Praca jest sygnowana w lewym dolnym rogu żółtym mazakiem: „B Sokołowska 1991”.

Cykl „Carmen Infinitum” składa się z czternastu podobnych fotografii inscenizowanych. Barbara Sokołowska składowe swoich martwych natur określa mianem przedmiotów „skromnych i znaczących”. Artystka inspiruje się symboliką barokowych martwych natur, a także grą światła i cienia. Konstruuje estetyczne układy, bawiąc się światłem i wysmakowaną kolorystyką obiektów.

Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN