W postprzemysłowej rzeczywistości towarem stają się zarówno syntetyczne przedmioty czy ludzkie ciało, jak i samo spojrzenie – każda sekunda uwagi ma konkretną wartość rynkową. Skala rozwoju kapitalistycznej machiny dowodzi, że procesy ekonomiczne dotyczą tak samo bytu kolektywnego, uwikłanego w społeczny konsumpcjonizm, jak i jednostki, wpływając na formy ekspresji jej klasowości czy tożsamości. Utowarowieniu uległ nie tylko świat materialny, ale również nadzieje, aspiracje czy lęki. Prace zebrane w tej części wystawy dotykają owych napięć pomiędzy obrazami, emocjami i ekonomią.
Przestrzenią, w której odbywa się materialistyczny spektakl, jest miasto. Artystki i artyści przejmują jego fragmenty, by transformować w krytyczny sposób produkty społeczeństwa industrialnego. Wytwarzają zaczerpnięte z konsumpcyjnego sztafażu powielenia, karykatury czy hybrydy i zarysowują w ten sposób nierozerwalność egzystencji z doświadczeniem kultury masowej. Paliwem owego spektaklu staje się pożądanie – kreowane pod postacią potrzeb i wywoływane za pomocą języka reklamy. Prezentowane prace analizują te mechanizmy oraz cytują i przechwytują strategie wizualne napędzające zbiorowe pragnienia.
Kafelki
Lista
