Bettina Bereś
Ur. w Bytomiu. Malarka, córka Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia, żona Jerzego Hanuska, matka Oskara i Uty. W latach 1978-81 studiowała na wydziale historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1985-89 wspólnie z Martą Tarabułą prowadziła Galerię Zderzak w Krakowie. Członek ZPAP od 1992. Współtwórczyni w 1995 Stowarzyszenia i galerii „Otwarta Pracownia”. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2001. Wystawy indywidualne, m.in.: 1986 - A ja lubię ładne obrazy, Galeria Zderzak, Kraków. 1993 - Obrazy z lat 1986-93, Galeria Pryzmat, Kraków. 1994 - Obrazy z lat 1986-93, Galeria Grodzka BWA, Lublin. 1995 - Obrazy w czasie zarazy, Rostworowski Gallery, Kraków; Obrazy w czasie zarazy II, Otwarta Pracownia, Kraków. 1996 - Koza i inne obrazy, Galeria BWA, Sandomierz. 1998 - Trzy strony obrazu, Galeria ZPAP Pryzmat, Kraków (z S. Kobą i I Bęcem). 1999 - Pies i kot, Otwarta Pracownia, Kraków. 2001 – Środki czystości, Otwarta Pracownia, Kraków; Wystawa dla Jadzi, Galeria Zamek, Przemyśl; Olej na płótnie, Galeria Koło, Gdańsk. 2002 – Bez gruntu, Wieża Ciśnień, Konin; Artykuły pierwszej potrzeby, Galeria Promocyjna, Warszawa. 2003 – Artykuły pierwszej potrzeby, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała; Artykuły pierwszej potrzeby, Otwarta Pracownia, Kraków; Idzie zima, Galeria Szara, Cieszyn. 2004 – Małe obrazy, Mała Galeria, Nowy Sącz; Lepsza cnota niż wór złota, Galeria Manhattan, Łódź; Obrazy na ścianach, Galeria Program, Warszawa; Piecyki i wanny, Galeria samochodowa w tunelu, Kraków; Wypożyczalnia obrazów, działanie na plenerze w Kalwarii Zebrzydowskiej. 2005 – Miski, Baszta Czarownic, BWA Słupsk; Wypożyczalnia obrazów, działanie na plenerze w Kalwarii Zebrzydowskiej; Wystawa na srebrne wesele, Otwarta Pracownia, Kraków. 2006 – Small things, Kabusa Konsthall, Szwecja. 2008 – Boli, Mieszkanie 23, Kraków. 2010 - Dwie babki (aranżacja przestrzenna), Mieszkanie 23, Kraków (2010). Uczestniczka licznych wystaw zbiorowych w Krakowie, Częstochowie, Poznaniu, Warszawie, Lesznie, Gdańsku, Legnicy, Jeleniej Górze, Słupsku, Cieszynie, Sandomierzu, Tarnowie, Łodzi, Bielsku-Białej oraz za granicą. Inspiracji szuka w zwyczajności. Maluje pojedyncze przedmioty - znaki domowego życia: dzbanki, miednice, meble. W latach osiemdziesiątych jej malarstwo, bujne i bogate było reakcją na wszechobecną szarzyznę. W czasach rozbuchanej konsumpcji i przesytu bodźcami i przedmiotami zwróciła się ku pojedynczości, ascezie i oszczędności środków wyrazu. Artystka maluje zimą, latem uprawia ogródek, ponieważ - jak twierdzi - „niby czym jest malarstwo jak nie prostym gestem, podobnego rodzaju, co uprawianie ogródka? W istocie swojej jest przecież pielęgnowaniem form i kolorów”.
Maciej Cholewiński
