Marek Rogulski

Artysta multimedialny, performer, rzeźbiarz, malarz, twórca video i fotografii, muzyk oraz teoretyk sztuki. W latach 1985-90 studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku. Jeszcze jednak przed rozpoczęciem nauki, w 1983 roku, zrealizował pierwsze działania w przestrzeni publicznej. W 1989 roku, wraz z Robertem Kają, Sławomirem Górą i Sławomirem Laskowskim, założył grupę artystyczną Pampers Maxi. Była to kontrpropozycja dla dominującej wówczas w Polsce sztuki Nowej Ekspresji. Zrzeszeni w niej artyści operowali kontekstem stając się rzecznikami nowej postmodernistycznej świadomości. W 1990 roku wraz z Piotrem Wyrzykowskim Rogulski stworzył grupę Ziemia-Mindel–Wurm, której nazwa nawiązywała do epok w dziejach rozwoju prehistorycznej ludzkości. Zajmowali się ekstatycznym, mającym sięgać do "pierwotnych sił" performansem, któremu towarzyszyła improwizowana muzyka eksperymentalna. W latach 1990-1992 artysta był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Klub Inicjatyw Społecznych – Galerii C 14. Współpracował wówczas z Tot Art-em i Galerią Wyspa, współtworzył też Fundację Otwarte Atelier w dawnej łaźni miejskiej, gdzie w 1992 roku zainicjował ideę Otwartych Pracowni. Od 1992 roku prowadzi fundację TNS (Tysiąc Najjaśniejszych Słońc), w oparciu o którą realizuje program artystyczny – badanie rozwoju świadomości ludzkiej w kontekście ewolucji ludzkiej percepcji, myśli i historii. Pierwszy ważny tekst teoretyczny Mały traktat o transformowaniu Energii opublikował w 1991 roku. W swoich działaniach krytycznie odnosił się do szeregu współczesnych zjawisk kulturowych i dążył do wypracowania nowej perspektywy. W 1994 roku stworzył teoretyczny program „System supersztuki”, przestrzeni gdzie, jak pisał, „następuje kontakt z istotami nadludzkimi - z Siłą powodującą ożywienie świata”. W swojej twórczości skupia się na projekcji energii, którą, jak twierdzi, połączony jest cały wszechświat transformujący ją w różne materialne formy. Od początku lat 90. tworzył unikatowe monumentalne rzeźby - instalacje z metalu i neonu odwołujące się do sztuki archaicznej z elementami pop-artu. W 1997 roku artysta postawił na nowy rodzaj rzeźb - "maszyny śmierci", które mogą służyć jako urządzenia do zadawania cierpienia czy wywoływania u odbiorcy myśli o śmierci i konieczności transformacji świadomości. W1999 roku sformułował projekt "Poza postmodernizm", który jest rozważaniem nad tym „Jaki może być nowy, szerszy światopogląd?”. Zarysowuje w nim nową perspektywę dla ewentualnej reinterpretacji znaczeń światopoglądu postmodernistycznego. Kolejne jego odsłony prezentuje głównie w gdańskiej Galerii Spiż 7, zapraszając do udziału także innych artystów. Jego działania performatywne koncentrują się na ukazywaniu procesu rozwoju samoświadomości w kontekście procesów ewolucji, historii. 

Dorota Stolarska-Kultys