Przypisy
1. Władysław Strzemiński, Taki krytyk powinien milczeć, „Wiadomości Literackie”, 1933, nr 44, s. 4.
2. Władysław Strzemiński, Aspekty rzeczywistości, „Forma”, 1936, nr 5, s. 6-13. -
3. Władysław Strzemiński, Z powodu wystawy w IPS-e, „Głos Plastyków”, 1934, nr 9–12, s. 136–137.
4. Władysław Strzemiński, Dyskusja L.Chwistek – W. Strzemiński, „Forma”, 1935, nr 3, s. 4–10.
5. Władysław Strzemiński, Unizm w malarstwie, Biblioteka „Praesens”, Warszawa 1928.
6. Władysław Strzemiński, Bilans modernizmu, „Europa”, 1929, nr 1, s. 22–24.
7. Władysław Strzemiński, Dualizm-unizm, „Droga”, 1927, nr 6–7, s. 211–225.
8. Określenie ram czasowych stosowania przez Strzemińskiego krosien firmy „ISKRA & KARMAŃSKI” może być wskazówką do datowania jego obrazów. Dolną granicę wyznaczają kompozycje unistyczne, „4” i „5” (1924/1927?) a górną „13” i „14” (1934 rok). Spośród piętnastu „ Kompozycji architektonicznych", krosna Karmańskiego odnajdujemy w kompozycjach „6b” i „7b” z 1928 roku, „8b” datowanej na 1928/1929 rok oraz w kompozycjach „ 9c”, „10c”, „11c”, „12c”, „13c”, „14d” i „15d” z 1929 roku. Posiadają je również: „ Martwa natura" i "Autoportret" z 1928 roku. Podsumowując, poza dwoma pierwszymi kompozycjami unistycznymi krosna te posiada sześć obrazów namalowanych w 1928 roku, siedem w 1929, cztery w 1931, jeden w 1932, jeden w 1933, oraz dwa w 1934. W świetle zebranych obserwacji, datowanie „ Kompozycji unistycznej (7)" na rok 1929 budzi pewne wątpliwości. Odróżnia się ona od pozostałych kompozycji unistycznych, poza krosnem, także techniką przygotowania podobrazia (cienkie, bawełniane płótno nabite gwoździami z boku krosna) oraz nasyceniem walorowym kolorów. Można domniemywać, ze ta Kompozycja powstała więc wcześniej, jednak potwierdzenie tej tezy wymaga dodatkowych badań.
9. Salon Zimowy, komentarz red. [Karol. Hiller i in.]. Forma, 1935 , nr 3, s. 18: „Narodowcy zapożyczyli od kapistów sposób barw dopełniających […] lecz stosują je w takiej postaci jak zrobiła firma „Iskra – Karmański”, tzn. wprost z tuby i rozciągnięte na wielkie płaszczyzny. Impresjoniści natomiast stosują podpatrzone od pruszkowiaków sposoby mlecznego rozbielania wszystkich kolorów”.
10. Bohuslav Slansky, Technika malarstwa. Materiały do malarstwa i konserwacji, Arkady, Warszawa 1960, t. 1, s.24–35.
11. Max Doerner, Materiały malarskie, Warszawa 1975, s. 49.
12. Jak wyżej, s. 146.
13. Jak wyżej, s. 126.
14. Krystyna Krygier, List do Niki Strzemińskiej z dnia 26 lutego 1985 roku, Archiwum Muzeum Sztuki w Łodzi. Jest to jedyna informacja dotycząca stosowanych przez Strzemińskiego materiałów malarskich jaką udało się odnaleźć w dokumentach archiwalnych.
15. Władysław Strzemiński, Notatki „Zwrotnica”, 1927, nr 11, s. 243.
