Mateusz Grabowski, londyński aptekarz polskiego pochodzenia i miłośnik sztuki, założył w 1959 roku w Londynie Grabowski Gallery, prezentującą i promującą przede wszystkim sztukę brytyjskich twórców młodego pokolenia. Organizowane przez niego wystawy były często pierwszymi indywidualnymi pokazami tych artystów. Ponieważ do współpracy jako kuratorów i autorów tekstów do katalogów zapraszał znanych krytyków sztuki (Herbert Read, Jasia Reichardt) na wernisaże i wystawy przychodził „cały artystyczny Londyn”. Dzięki temu adepci londyńskich szkół artystycznych (m. in. Slade School of Art, Chelsea School of Art, Royal Academy of Art, St. Martin’s School of Art) mieli szansę pokazać swoją twórczość ludziom, którzy kształtowali gusty artystyczne epoki.
Grabowski gromadził prywatną kolekcję dzieł sztuki w oparciu o zakupy i dary, przede wszystkim z organizowanych przez siebie wystaw. W kręgu jego zainteresowań znalazła się także sztuka polska, nie tylko najnowsza (Henryk Stażewski, Wojciech Fangor, Jan Lebenstein).
Po zaprzestaniu działalności galerii w roku 1975 Grabowski przekazał kolekcję dwóm placówkom w Polsce – Muzeum Narodowemu w Warszawie i Muzeum Sztuki w Łodzi. Dzięki tej donacji Muzeum Sztuki otrzymało 238 dzieł 128 artystów, m.in. prace Bridget Riley, Derka Boshiera, Pauline Boty, Franka Bowlinga. Obecnie kolekcja nabrała szczególnego znaczenia – artyści wówczas młodzi należą do czołowych twórców brytyjskich i polskich.
W 2007 w Muzeum Sztuki w Łodzi odbyła się wystawa „Swingujący Londyn", przypominająca ten dar.
