Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Ta surowa abstrakcyjna kompozycja została stworzona w latach 70. jako „elektroniczna muzyka przyszłości”. Napisana w 1971 roku partytura pokazuje, według słów autora, „schemat lokalizacji w czasie 80 elementów”.

Poszczególne „elementy” zostały zaplanowane z precyzją i szczegółowością, z którymi nie poradziło sobie analogowe wyposażenie Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Dlatego Schaeffer wykonał partyturę dopiero wiosną 1978 roku, kiedy to mógł korzystać z komputera w studiu Elektronmusikstudion EMS w Sztokholmie. Przez prawie osiem lat Temat: Muzyka elektroniczna pozostawało dziełem czysto wizualnym. Dziś jest klasycznym dziełem elektroakustycznym oraz niezwykle atrakcyjną wizualnie partyturą, którą graficzny język zbliża do wielu klasycznych prac abstrakcyjnych znajdujących się w kolekcji Muzeum Sztuki.

Partytury graficzne Bogusława Schaeffera realizowały jego ideę muzyki poliwersjonalnej. Jest to taki zapis kompozytorskich intencji, który dopuszcza jak najbardziej różnorodne interpretacje, tym samym zmieniając stosunek między kompozytorem i wykonawcą, który staje się równorzędnym twórcą utworu. Partytura stanowi tu jedynie pretekst. Interesujące pod względem wizualnym dzieła stanowią raczej sugestię dla potencjalnego wykonawcy, niż kategoryczny nakaz.

Daniel Muzyczuk