Andrzej Czarnacki
Wiązania tensoryczne bez dna
Datowanie: | 2007-2013 |
Technika: | malarstwo olejne |
Materiały: | farby olejne, farby akrylowe, płótno, metal, taśma gumowa, płyta pilśniowa |
Rozmiar: | szerokość: 140 cm, wysokość: 100 cm, głębokość: 3,5 cm |
Sposób nabycia: | zakup (dofinansowano ze środków MKiDN) |
Data nabycia: | 2016 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/M/2059 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | nie |
Opis dzieła
Matrycą prac malarskich Andrzeja Czarnackiego są własności powierzchni płótna: jego napięcie oraz podatność na absorpcję materii malarskiej i łączenie się z innymi materiałami. Owe własności stają się punktem wyjścia dla inicjowanych przez artystę zmagań z iluzją, polegających na symulowaniu efektów wypukłości i wklęsłości płótna. Efekty te sugerują zdolność płótna do rozciągania się i fałdowania, „chwytania” przedmiotów, pęcznienia na kształt balonów, a także jego podatność na perforację. Formowana przez te własności głębia optyczna obrazów Czarnackiego jest przestrzenią dramatycznego zmagania się mnogości zorientowanych wielokierunkowo sił; napięcia między tymi siłami – nazywanymi przez artystę tendencjami bądź ogólniej skłonnościami – eksponowane są w sieci „wiązań” (niekiedy bardzo złożonej) przebiegających między kształtami. W niektórych pracach Czarnackiego zindywidualizowany charakter owych napięć sugerowany jest przez własności różnorodnych materiałów przyczepionych do ich powierzchni. Czarnacki pojmuje swoje „obrazy jako wiązania tensoryczne”; tworzą one – jak napisał artysta – „równowagę, albo dynamiczną relację pomiędzy siłami, które sprowokowane jedna przeciwko drugiej, tworzą rezultat, którym jest dzieło sztuki”.
Paweł Polit
Andrzej Czarnacki skłonność uparta / stubborn inclination, 2015-02-20 - 2015-04-19