Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Film rejestruje ruch przechodniów na ulicy Dallston w Londynie, w pobliżu usytuowanego w narożnym budynku sklepu z wyposażeniem wnętrz mieszkalnych. Zdania wypowiadane przez narratora słyszanego z offu wyodrębniają z kontinuum ruchu ulicznego poszczególne zdarzenia z udziałem przechodniów. Wypowiedzi te, formułowane w trybie I want… (Chcę, żeby…) poprzedzają zdarzenia, przypisując im status zainscenizowanych sytuacji. Przebieg zdarzeń obnaża fikcyjny charakter tego zabiegu. Oprócz głosu narratora ścieżka dźwiękowa obejmuje dźwięki składające się na hałas uliczny; przez około ¾ trwania filmu słyszalny jest dzwonek alarmowy.

Kadr filmu pokazuje to, co dzieje się na ulicy: przejeżdżające pojazdy, kobiety i mężczyzn idących chodnikiem lub przechodzących przez ulicę, przebiegające dzieci, gołębie. Niektóre osoby zerkają w stronę kamery. Początkowo na komentarz narratora składają się zdania dotyczące pojedynczych zdarzeń mieszczących się w kadrze; z biegiem czasu zaczyna on eksponować złożoność wybranych sytuacji. Bliżej końca filmu narrator zaczyna ujawniać dane dotyczące otoczenia, w którym dokonywana jest rejestracja; jest to dzielnica Londynu zamieszkana przez dużą populację imigrantów. Narrator informuje również o zdarzeniach niemieszczących się w kadrze. Zaczyna snuć własne domniemania dotyczące przechodniów. Pod koniec filmu przestrzeń rejestracji się zmienia; przesuwający się kadr ukazuje panoramiczny widok zamglonej przestrzeni łąki. Hałas uliczny jest nadal słyszalny.

Film ma znamiona dzieła zaangażowanego społecznie, odzwierciedlającego codzienne funkcjonowanie londyńskiej ulicy. Sytuuje on jego twórcę w bezpośrednim nurcie zdarzeń, stawia pytanie o zdolność wpływania działania artystycznego na ich przebieg.

Paweł Polit