Ewa Zawadzka

XXXIX

Udostępnij:
Datowanie: 1988 r.
Technika: rysunek
Materiały: grafit, karton
Rozmiar:wys. 70 cm, szer. 100 cm
Numer inwentarzowy: MS/SN/RYS/1833

Opis dzieła

Niezwykła precyzja i sugestywność zarówno grafik, jak i rysunków Ewy Zawadzkiej daje czysto estetyczną satysfakcję obcowania z dopracowanym warsztatowo dziełem. Artystka, związana ze Śląskiem, w dojrzałej twórczości posługuje się językiem wizualnym wypracowanym na podstawie współczesnego polskiego krajobrazu. Głównym motywem jej twórczości są betonowe geometryczne formy, nierzadko opatrzone widocznymi metalowymi zbrojeniami i uchwycone w kameralnym ujęciu. Widziane z bliska jawią się jak fragmenty większej tajemniczej i samoistnej całości. Porowate płaszczyzny betonowych ścian, linie prętów zbrojeń, a także krawędzie, otwory drzwiowe oraz bardzo wyrazisty modelunek światłocieniowy są obrazami współczesnych ruin, opuszczonych, pozbawionych śladu ludzkiej obecności, wcieleniem nastroju melancholii postindustrialnego miasta.Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 406).

Ewa Zawadzka

Graficzka, rysowniczka, malarka i fotografka. W latach 1971-1976 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach. Dyplom uzyskała w pracowni Grafiki Warsztatowej u prof. Andrzeja Pietscha. W 1986 roku rozpoczęła pracę na Wydziale Artystycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie. Prowadziła również pracownię Grafiki w nieistniejącej już Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. W 1999 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Obecnie prowadzi Pracownię Działań Multigraficznych na Wydziale Intermediów i Scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Była członkiem rady programowej Międzynarodowego...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji