Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Informacje o artyście:
Karol Hiller:
●    był malarzem, grafikiem i nauczycielem;
●    urodził się w Łodzi, w 1891 roku;
●    studiował:
-    chemię w Wyższej Szkole Technicznej w Darmstadcie,
-    budownictwo w Warszawskim Instytucie Politechnicznym,
-    malarstwo w Ukraińskiej Akademii Sztuki w Kijowie;
●    w sztuce często pokazywał Łódź i jej mieszkańców;
●    naziści zamordowali go w lesie pod Łodzią, w 1939 roku.

Opis dzieła:
●    to grafika; kiedy artysta chce mieć dużo takich samych obrazów, robi grafikę; grafika to odbijanie tego samego obrazu;
●    artysta zrobił ją w technice linorytu → wyrył obraz na płaskim kawałku gumy, a potem odbił go czarną farbą na białym papierze;  linoryt to prosta technika;
●    to dzieło sztuki przedstawiającej → scena rodzajowa → pokazuje ludzi w konkretnej sytuacji;
●    bohaterowie grafiki to robotnicy siedzący na podwórzu fabryki; jeden mężczyzna ma podwinięte rękawy koszuli, trzyma ręce w kieszeniach spodni; drugi mężczyzna ma chustkę pod szyją i marynarkę, wskazuje coś ręką; mężczyźni są poważni,  rozmawiają w czasie wolnym od pracy;
●    za mężczyznami widoczne są budynki fabryk i dymiące kominy → to Łódź; Karol Hiller mieszkał w Łodzi i często przedstawiał Łódź na swoich obrazach; artysta wyrażał w ten sposób miłość do swojego miasta.

Autor skryptu: Leszek Karczewski

W linorytach, które powstały w 1923 roku Karol Hiller kontynuował tematykę łódzką. Artysta urodził się w Łodzi. Jego ojciec, zawodowy tkacz przyjechał do miasta prawdopodobnie z Prudnika na Dolnym Śląsku w 1. poł. XIX wieku. Karol Hiller studiował chemię w Wyższej Szkole Technicznej w Darmstadcie, budownictwo w Warszawskim Instytucie Politechnicznym i malarstwo w Ukraińskiej Akademii Sztuki w Kijowie. W 1921 roku wrócił do Łodzi i osiadł w tym mieście na stałe. Wielokrotnie wątek Łodzi przemysłowej pojawia się w jego twórczości. W tej serii nie skupia się tylko na fabrycznej architekturze, ale na ludziach. Bohaterami są mieszkańcy Łodzi, przede wszystkim dzielnic robotniczych. Praca o tytule Na podwórzu fabrycznym przedstawia dwóch mężczyzn, a pejzaż miejski z fabrycznymi kominami jest tylko tłem. Kształty są uproszczone, zgeometryzowane, ale dzięki sugestii światłocienia, sylwetki mężczyzn są plastyczne. Twarze są zindywidualizowane, strój urealniony i dość precyzyjny: krawat, pasek z klamrą, podwinięte rękawy u jednego, marynarka i chustka na szyi u drugiego. (Twarze postaci różnią się między sobą, ubrania są zgodne z rzeczywistością, pokazane dosyć dokładnie, można odróżnić: krawat, pasek z klamrą, jeden mężczyzna ma podwinięte rękawy, drugi mężczyzna ubrany jest w marynarkę i chustkę na szyi.) Ubrania naturalnie się marszczą i mają fałdy. Robotnicy rozmawiają ze sobą, choć w momencie przestawienia mają zamknięte usta i skupiony wyraz twarzy. Jeden z nich trzyma ręce w kieszeniach, drugi natomiast trzyma wyciągniętą rękę do przodu. Gest ten wskazuje na powagę sytuacji. Sugeruje, że mężczyzna coś wskazuje, ale nie fabryki w tle, ale jakąś inna, nowa droga. Są spokojni, monumentalni (olbrzymi, wielcy, potężni, spokojni), poważni.

Autor skryptu: Katarzyna Mądrzycka-Adamczyk