#otwarty Atlas nowoczesności. Kolekcja sztuki XX i XXI wieku

Praca Najdoskonalszy produkt kapitalizmu jest feministyczną reinterpretacją fotomontażu Johna Heartfielda zatytułowanego Najpiękniejszy produkt kapitalizmu, powstałego w czasie Wielkiego Kryzysu w Niemczech w 1932 roku. Przedstawia on bezrobotnego mężczyznę z kartką z napisem „Wezmę każdą pracę” na tle manekina w luksusowej sukni ślubnej. Praca Heartfielda była przede wszystkim krytyką nierówności społecznych dotykających proletariat. Odtwarzając zestawienie Heartfielda, Spence wykorzystała swój własny wizerunek, pozując na tle salonu ślubnego z kartką z informacją, że poszukuje niemal każdej pracy. Nierówności społeczne w jej ujęciu są związane nie tylko z klasą, ale i z płcią. Zwróciła uwagę zarówno na niekorzystną sytuację kobiet na rynku pracy, jak i na ich ekonomiczną eksploatację w rodzinie i gospodarstwie domowym. O ile bezrobocie odbierało pensję i godność najemnemu męskiemu robotnikowi, o tyle praca świadczona przez kobiety w rodzinie jest w większości bezpłatna i pozbawiona ochrony przed wyzyskiem. Tytuł pracy rezonuje z nurtem feminizmu socjalistycznego, który podejmował krytykę splotu kapitalizmu i patriarchatu. Jednocześnie Spence eksponowała własne doświadczenie artystki, która zarobkowo pracowała m.in. w charakterze fotografki ślubnej.

Joanna Sokołowska