Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Informacje o artyście:

• Jo Spence żyła w latach 1934 – 1992, była fotografem.
• Razem z innymi fotografami przygotowywała warsztaty fotograficzne. Najczęściej robiła zdjęcia pracujących  kobiet.
• Jo Spence robiła zdjęcia ślubne. To była jej praca.

Opis dzieła:

• Na fotografii jest Jo Spence.
• Ubrana jest w luźne spodnie i zapinany sweter z kieszeniami. Na głowie ma beret. Na twarzy ma okulary. Na nogach ma klapki. W ręku trzyma kartkę.
• Na kartce jest napis: Szukam prawie każdej pracy.
• Jo Spence stoi przed sklepem fotograficznym. Ten zakład fotograficzny robi najczęściej fotografie weselne. Za szybą, w sklepie stoi manekin ubrany w bogato zdobioną suknię ślubną.  
• Fotografia ma zwracać uwagę na niekorzystną sytuację kobiet.

Ciekawostki:

W 1932 roku John Heartfield zrobił zdjęcie bezrobotnego mężczyzny z zawieszoną na szyi kartką: Podejmę każdą pracę.

John Heartfield pokazał bezrobotnego mężczyznę. Jo Spence przebrała się za bezrobotną kobietę poszukującą pracy. Na kartce trzymanej przez Jo Spence użyte jest słowo: prawie (“Szukam prawie każdej pracy”).

Na obu fotografiach zwyczajnie ubrani ludzie są na tle manekina w białej sukni ślubnej.

Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko

Praca Najdoskonalszy produkt kapitalizmu jest feministyczną reinterpretacją fotomontażu Johna Heartfielda zatytułowanego Najpiękniejszy produkt kapitalizmu, powstałego w czasie Wielkiego Kryzysu w Niemczech w 1932 roku. Przedstawia on bezrobotnego mężczyznę z kartką z napisem „Wezmę każdą pracę” na tle manekina w luksusowej sukni ślubnej. Praca Heartfielda była przede wszystkim krytyką nierówności społecznych dotykających proletariat. Odtwarzając zestawienie Heartfielda, Spence wykorzystała swój własny wizerunek, pozując na tle salonu ślubnego z kartką z informacją, że poszukuje niemal każdej pracy. Nierówności społeczne w jej ujęciu są związane nie tylko z klasą, ale i z płcią. Zwróciła uwagę zarówno na niekorzystną sytuację kobiet na rynku pracy, jak i na ich ekonomiczną eksploatację w rodzinie i gospodarstwie domowym. O ile bezrobocie odbierało pensję i godność najemnemu męskiemu robotnikowi, o tyle praca świadczona przez kobiety w rodzinie jest w większości bezpłatna i pozbawiona ochrony przed wyzyskiem. Tytuł pracy rezonuje z nurtem feminizmu socjalistycznego, który podejmował krytykę splotu kapitalizmu i patriarchatu. Jednocześnie Spence eksponowała własne doświadczenie artystki, która zarobkowo pracowała m.in. w charakterze fotografki ślubnej.

Joanna Sokołowska