Jan Bułhak

Bernardyni - klasztor

Udostępnij:
Datowanie: 1919 r.
Technika: sepia, fotografia czarno-biała
Materiały: papier fotograficzny, karton
Rozmiar:z passe-partout: wys. 32 cm, szer. 24,5 cm; bez passe-partout: wys. 10,2 cm, szer. 16,5 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 08.11.1989
Numer inwentarzowy: MS/SN/F/2802/87

Opis dzieła

Jan Bułhak, jeden z najwybitniejszych polskich fotografików, był przedstawicielem piktoralizmu. Traktował on odbitkę fotograficzną jako materiał do dalszej obróbki. Dzięki temu fotografia stawała się obrazem z wyraźnym śladem artystycznej ingerencji. W przedstawionej serii autor uwiecznił klasztor bernardynów. Ważne tu są detale, pomieszczenia pozostające z boku, które nie rzucają się w oczy jak korytarze, puste sale, sielskie sąsiedztwo poza murami. Każdy kadr jest dziełem kompletnym, którego tematem jest architektura i wywoływany przez nią nastrój. Fotografie z tej serii są stylistycznie różne od „typowych” dla Bułhaka zdjęć zabarwionych romantyzmem, wyczulonych na walory polskiego krajobrazu i architektury. Bułhak był bowiem zwolennikiem „fotografii ojczystej”. „Czułem – twierdził – że trzeba by opisywać nasze strony, nasz kraj, żeby uświadamiać sobie i przypominać innym te jakieś nienazwane, niedające się bliżej określić skarby, jakie się w nim kryją”.Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 362).

Jan Bułhak

Urodzony w Ostaszynie na Ziemii Nowogrodzkiej, zm. w Giżycku, studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, kształcił się w pracowni Hugo Erfurtha w Dreźnie. Kierował Zakładem Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Założyciel i prezes Fotoklubu Wileńskiego (1927), współzałożyciel Fotoklubu Polskiego (1929) i ZPAF (1947). Twórca fotografiki i fotografii ojczystej. Przez większość życia związany z Wilnem.    

Inne dzieła tego artysty / artystki