Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Stażewski, podobnie jak wielu awangardowych artystów w tym czasie, poszukiwał elementarnych form, na jakich oprzeć by się mogła nowa plastyka. Znał osobiście twórców związanych z De Stijl. Nie stosował jednak rygorystycznych wytycznych neoplastycyzmu, wyraźnej horyzontalno-wertykalnej „siatki”. Uważał, że „krajanie obrazu na części” niweczy optyczną harmonię kompozycji. Klucz do tej harmonii tkwił w ekonomii form, wykorzystaniu płaszczyzn oraz – co było zupełnie rozbieżne z teorią Mondraiana – użyciu łuku. Uważnie badał, jak kolor, struktura, materiał i faktura wpływają na formę. Kompozycja ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi należy do nielicznych dzieł ocalałych po II wojnie światowej, które obrazują pierwsze poszukiwania artysty w tym zakresie.

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [369]).

W „Kompozycji" z ok. 1930 roku zostały użyte neoplastyczne kolory i nie-kolory. Napięcia pomiędzy poszczególnymi częściami obrazu są rozegrane poprzez wielkość płaszczyzn, ich kształt i barwy. Na twórczość Stażewskiego niewątpliwie duży wpływ miały koncepcje rozwijane przez grupę de Stijl. W 1925 artysta poznał w Paryżu Pieta Mondriana, z kolei kontakt z Theo van Doesburgiem miał okazję nawiązać w okresie swojej aktywności w ramach grupy Blok. Wymianę korespondencji zintensyfikował jako współredaktor czasopisma „Praesens”. Po opuszczeniu tej grupy kontynuował znajomość z van Doesburgiem w ramach działań „a.r.”. Na wystawie grupy Cercle et Carré w Paryżu w 1930, a rok później na wystawie Międzynarodowej Kolekcji grupy „a.r.” praca eksponowana była tak, że czerwony element znajdował się u góry.

Maria Franecka (Cytat za: <<Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej grupy „a.r.”>>, red. Paulina Kurc-Maj, Anna Saciuk-Gąsowska, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2019, s. 185

Kompozycja namalowana jest prawie tak, jak postulował w neoplastycyzmie Piet Mondrian, który „zarzucał” na obraz siatkę, sieć prostopadłych i równoległych linii, a pomiędzy układał ściśle wyznaczone kolory. Stażewski uznał, że takie „krojenie płaszczyzny obrazu na części wywołuje niepokój” i mimo szacunku dla zdobyczy ówczesnej awangardy kierował się własną intuicją, własnym wyczuciem formy i tego, jak najlepiej ułożyć obok siebie kolor i kształt i jaką linią je od siebie oddzielić.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 298

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

„Kompozycja" Stażewskiego jest pracą abstrakcyjną. Nie jest odwzorowaniem rzeczywistości.  Artysta szuka harmonii (muzyka) i równowagi proporcji elementów plastycznych. Zestawienie geometrycznych kształtów tworzą złudzenie trój wymiaru, figury jakby nachodzą na siebie i zasłaniają, te co są z tyłu. Trudno stwierdzić, co jest tłem, a co figurą. Widać tu nawiązanie do neoplastycyzmu. Jest to kierunek, który powstał w Holandii w latach 20. XX wieku. Za twórców uważa się Pieta Mondriana i Thea van Doesburga, których Stażewski znał osobiście. Zasadą było stosowanie tylko pionów i poziomów. Gama kolorystyczna została ograniczona tylko do 3 kolorów podstawowych (czerwony, żółty, niebieski) oraz tzw. niekolorów (czerni, bieli, szarości). Henryk Stażewski zrobił swoją wersję neoplastycyzmu. Nie zastosował rygorystycznej siatki pionów i poziomów. Uważał, że „krajanie obrazu na części” psuje optyczną harmonię kompozycji. Dodatkowo wprowadził, niedopuszczalne w neoplastycyzmie, łuki. Sprawia to, że kompozycja kojarzy się z typografią. (Elementy na obrazie przypominają litery.)

„a.r." to nazwa ugrupowania artystycznego, do którego należał Stażewski, wraz z Katarzyną Kobro Władysławem Strzemińskim, Julianem Przybosiem i Janem Brzękowskim. Skrót „a.r." tłumaczy się dwojako: awangarda rzeczywista lub artyści rewolucyjni. Grupa powołała do życia Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej, która to kolekcja stała się trzonem kolekcji nowopowstałego Muzeum Sztuki w Łodzi. (Członkowie grupy „a.r." stworzyli Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej, która to stała się bazą/podstawą dzieł dla nowego, dopiero co powstającego Muzeum Sztuki w Łodzi.)

Autorka skryptu: Katarzyna Mądrzycka-Adamczyk

Opis dzieła:

●    wydaje się, że kolor czerwony jest najbliżej osoby patrzącej na obraz.  

Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko