Zofia Kulik

Libera i Kwiaty nr 2

Udostępnij:
Datowanie: 1996 - 2004
Technika: fotografia barwna, fotografia cyfrowa
Materiały: papier fotograficzny
Rozmiar:wys. 60 cm, szer. 50 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 2013
Numer inwentarzowy: MS/SN/F/3005

Opis dzieła

W cyklu fotografii Ogród na czarno-biały wizerunek nagiego modela – Zbigniewa Libery, zostały nałożone barwne kwiaty. Powstaje unikalny cielesny „zielnik”, kolekcja ludzkich póz, w której męska sylwetka stapia się z nasyconym kolorem polnych kwiatów. W czasie swojej współpracy z Liberą artystka wykonała około 700 fotografii w różnych ujęciach. Kościste, wychudzone ciało w niezmiennej pozie zostało skontrastowane z barwnymi pękami, liśćmi i łodygami z przydomowego ogrodu artystki, tworzą różnorodne, symetryczne kompozycje. Zofia Kulik podjęła charakterystyczny dla swojej twórczości problem wielokrotnej reprodukcji dzieła – pracując na bazie jednego negatywu stworzyła serię, mającą charakter ornamentalny

Marta Ryczkowska (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 522).

Elementem łączącym serię fotografii Zofii Kulik jest czarno-białe zdjęcie nagiego mężczyzny, Zbigniewa Libery, na ciemnym tle. Centralnie umieszczony wizerunek artysty autorka przesłania fragmentami roślin. Na obrysie ludzkiego ciała układa kwiaty maku, gałązki róży, liście kosaćca. Sposób, w jaki to czyni, za każdym razem nadaje pracy odmienny sens. Podkreśla seksualność, dekoruje, odziewa, przykrywa. Autorka, tworząc fotograficzny kolaż, nadaje nowe znaczenie użytym elementom.

Mariusz Walczak (Cytat za: Na zachętę do muzeum. Kolekcja Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, red. Anna Saciuk-Gąsowska, współpraca Grzegorz Musiał, Muzeum Sztuki, Łódź 2013, s. 86).

Wystawy

Sosnowiec jest jak kobieta [2015-09-25-2015-11-20]
Na zachętę do muzeum. Kolekcja Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych [2013-12-13-2014-03-02]

Zofia Kulik

W latach 90. podejmowała problemy związane z władzą, totalitaryzmem, wojną, zniewoleniem jednostki oraz kwestie płci, dyskryminacji i nierówności, stając się główną przedstawicielką sztuki krytycznej w Polsce. Wcześniej, w latach 1970–88, w duecie KwieKulik, utworzonym z mężem Przemysławem Kwiekiem, rozwijała praktyki awangardowe, m.in. performens, happening, sztukę poczty, realizując różnego rodzaju interwencje, instalacje, obiekty, fotografie, rysunki, dokumentując działania efemeryczne i pisząc teksty. W swoich ostatnich pracach tworzy fotograficzne powtórzenia najbardziej znanych obrazów z historii sztuki europejskiej. W 1997 roku...

Powiązane dzieła
Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także
Powiązane obiekty