Józef Robakowski, Witold Krymarys
Maszyny drżące, kominy dymiące
Datowanie: | 1986 |
Technika: | zapis analogowy filmowy |
Materiały: | wideo z dźwiękiem (zapis analogowy przeniesiony na zapis cyfrowy) |
Rozmiar: | 18' |
Sposób nabycia: | zakup |
Data nabycia: | 2011 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/V/55 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
„Maszyny drżące, kominy dymiące” to filmowa dokumentacja Kultury Zrzuty. Legendarny łódzki Strych, siedziba tych działań, był bezprecedensowym zjawiskiem w kulturze tamtych lat. Na przekór sytuacji politycznej stał się miejscem wymiany idei, spotkań i działań przeszło setki artystów z całej Polski. Zapis oferuje unikatowy wgląd w atmosferę tego miejsca.
Kultura Zrzuty – hasło zaproponowane przez Jacka Jóźwiaka stało się celnym określeniem zjawiska w kulturze lat 80. XX w. w Łodzi. Z jednej strony pijackie wieczory, zrzuta na wódkę, ucieczka od przygniatającej atmosfery czasu stanu wojennego, z drugiej kultura, naśmiewanie się z wizji sztuki narzucanej przez państwo, dekadencka świadomość wyczerpania i rozpadu sztuki wysokiej, a w związku z tym obrócenie jej w żart i gorzką ironię. W tym kontekście należy odczytać Maszyny drżące – bodajże jedyną filmową dokumentację zjawiska Kultury Zrzuty. Legendarny łódzki Strych, który był siedzibą tych działań, stał się bezprecedensowym zjawiskiem w kulturze tamtych lat. Na przekór sytuacji politycznej stał się miejscem wymiany idei, spotkań i działań przeszło setki artystów z całej Polski. Tam też ma miejsce akcja filmu Maszyny drżące.
Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 830)