Marek Janiak, Grażyna Łuczko-Fijałkowska, Jacek Jóźwiak, Tomasz Snopkiewicz, Andrzej Kwietniewski
Tango-Teofilów
| Datowanie: | 1985 |
| Technika: | fotografia czarno-biała |
| Materiały: | papier fotograficzny, tempera, metal |
| Rozmiar: | szerokość: 128,4 cm, wysokość: 79 cm, szerokosc z rama: 130 cm, wysokość z rama: 80 cm |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/F/2965 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Kultura Zrzuty to środowisko niezależnych artystów, działających w Łodzi od początku lat 80. XX w., ale także rodzaj ogólnopolskiej sieci, zrzeszającej inicjatywy niemieszczące się w obiegu instytucjonalnym. Kultura Zrzuty ze swoją płynną strukturą, zmienną grupą uczestników, którzy pojawiali się i znikali, różnorodnością działań jest ciekawym przyczynkiem do refleksji nad kontrkulturą tego okresu. Na uwieczniony na planszach Festiwal Niemego Kina zjeżdżali twórcy z całego kraju. Inni przysyłali wykonane często bezkosztowo awangardowe filmy. Teofilów i Augustów to sprzyjające eksperymentom artystycznym miejsca plenerów.
Kultura Zrzuty to środowisko niezależnych artystów, działających w Łodzi od początku lat 80. XX w., ale także rodzaj ogólnopolskiej sieci, zrzeszającej inicjatywy nie znajdujące miejsca się w obiegu instytucjonalnym. Wprowadzenie w grudniu 1981 r. Stanu Wojennego i obrady Okrągłego Stołu zintensyfikowały tylko inicjatywy organizowania miejsc dla prezentacji niezależnej twórczości artystycznej. Kultura Zrzuty ze swoją płynną strukturą, zmienną grupą uczestników, którzy pojawiali się i znikali, różnorodnością działań, jest ciekawym przyczynkiem do refleksji nad kontrkulturą i podobnymi środowiskami tego okresu. Uwieczniony na planszach Festiwal Niemego Kina był wydarzeniem, na który zjeżdżali twórcy z całego kraju. Inni przysyłali wykonane często bezkosztowo awangardowe filmy. Teofilów i Augustów to sprzyjające eksperymentom artystycznym miejsca plenerów. Festiwal Porno to z kolei prowokacja, ale i próba przedyskutowania obyczajowo drażliwego tematu, a Siedem Dni na Stworzenie Świata to ironiczny komentarz artystów nieformalnej grupy Łódź Kaliska wobec tradycji polskiego performensu.
Aleksandra Jach (Cytat za: "Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 944-945
