Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Alina Szapocznikow studiowała w drugiej połowie lat 40. XX w. w Pradze i w Paryżu. Po powrocie do Polski w 1951 r. rzeźbiarka zaangażowała się w zadekretowany dwa lata wcześniej realizm socjalistyczny. Wykonała wówczas Pomnik przyjaźni polsko-radzieckiej, ukazujący żołnierzy dwóch narodów w braterskim uścisku, jednak dość szybko rozczarowała się socrealizmem. Piękna kobieta bardzo dobrze wpisuje się w następny okres jej twórczości, kiedy na fali Odwilży czyli odgórnej liberalizacji kultury i sztuki, władza zwiększyła zakres swobody zarówno, co do treści, jak i formy prac plastycznych. Dlatego w rzeźbie Szapocznikow z propagandy politycznej akcent pada na afirmację młodzieńczej witalności w codziennym życiu. Popiersie kobiety, unoszącej ręce w geście związywania włosów, staje się polem poszukiwań formalnych. Zamiast akademickiej poprawności cechuje je bardzo sumaryczna figuracja. Jest ona uchwytna zwłaszcza w sprowadzeniu głowy i piersi kobiety do trzech kul oraz w wydatnym wydłużeniu jej szyi.

Piotr Słodkowski (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 540).