Katarzyna Kobro

Kompozycja przestrzenna (8)

Udostępnij:
Datowanie: ca. 1932
Technika: rzeźba
Materiały: stal, farba olejna
Rozmiar:wys. 10 cm, szer. 24 cm, głęb. 15 cm
Sposób nabycia:zakup
Data nabycia: 1967
Numer inwentarzowy: MS/SN/R/42

Opis dzieła

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Katarzyna Kobro zrobiła rzeźbę z metalu. Pomalowała metal na kolor  biały. Część rzeźby ma kształt odwróconej litery U. Litera U jest łukiem łączącym wszystkie części rzeźby. Jest to rzeźba abstrakcyjna. Nie przedstawia rzeczy, roślin, zwierząt ani ludzi. Składa się z figur geometrycznych. Są to prostokąty połączone ze sobą pod kątem prostym. Zanim Katarzyna Kobro zrobiła swoją rzeźbę dokładnie obliczyła długości wszystkich odcinków. Rzeźba ma wiele dziur. Przez dziury można zobaczyć co jest za rzeźbą. Niektóre metalowe prostokąty wystają poza rzeźbę. Możemy sobie wyobrazić, że dalej je przedłużamy. Rzeźba poprzez wystające części i dziury łączy się z powietrzem, z przestrzenią. Aby poznać rzeźbę trzeba ją obejrzeć z każdego boku, z góry, z dołu. Rzeźba Katarzyny Kobro stała się pomysłem na budynek przedszkola. Tam, gdzie w rzeźbie były dziury, Katarzyna Kobro zaprojektowała szklane ściany.

Autor skryptu: Małgorzata Wiktorko


Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Kompozycja przestrzenna (8) jest najmniejszą z zachowanych architektonicznych Kompozycji przestrzennych. Została ocalona przez artystkę ponownie w 1945 roku i przekazana później przyjaznej Lucynie Wegner, żonie malarza Stefana Wegnera. Jako jedyna kompozycja ma zachowaną oryginalną, monochromatyczną warstwę malarską. Rzeźba jest asymetryczna, horyzontalna, ażurowa i otwarta z każdej strony na przestrzeń. Poszczególne płaszczyzny mają regularny, geometryczny kształt. Połączone zostały prostopadle na styk, krzyżują się lub są nadwieszone odcinkowo spłaszczonym półłukiem. Kompozycja przestrzenna (8) prawdopodobnie była poprzedzona modelem wykonanym z materiałów mniej trwałych od metalu. Mogła być wykorzystana jako szkielet modelu „Projektu przedszkola funkcjonalnego”, to tłumaczyłoby jej niewielkie wymiary przystosowane do przeniesienia w nieznanej nam skali. Wykonana według reguł matematycznych zawartych w rozprawie teoretycznej Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego Kompozycja przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego.

Rzeźba była pokazana w grupie 5 Kompozycji przestrzennych na ” Salonie Plastyków” w Warszawie w 1936 roku. W 1967 roku została zakupiona do kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.

Katarzyna Kobro była jedną z inicjatorek Grupy a.r. Artystka uważała, że rzeźbę należy uwolnić od przymusu bycia bryłą. Według niej rzeźba stanowi równoprawny element przestrzeni, współistnieje z przestrzenią, która ją otacza i się z nią przenika. Każdy element kompozycji jest tak samo ważny.

Autor skryptu: Maja Pawlikowska


Opis kuratorski

Najmniejsza  z zachowanych  architektonicznych Kompozycji przestrzennych, ocalona przez artystkę ponownie w 1945 r. i przekazana nieco później przyjaznej Lucynie Wegner, żonie malarza Stefana Wegnera. Jedyna z zachowaną oryginalną, monochromatyczną (biel) warstwą malarską.  Asymetryczna,  horyzontalna,  zestawiona  z regularnych,  geometrycznych płaszczyzn  łączonych  prostopadle na  styk,  krzyżujących  się  lub  nadwieszonych  odcinkowo spłaszczonym  półłukiem.  Poprzedzona zapewne  modelem wykonanym  z  materiałów  mniej  trwałych  od  metalu, być może wykorzystanym jako szkielet modelu Projektu  przedszkola  funkcjonalnego,  co tłumaczyłoby jej niewielkie wymiary przystosowane do przeniesienia w nie znanej nam skali. Jak zauważył J. Zagrodzki „wykonana ściśle według skali obliczeniowej podanej w Kompozycji przestrzeni ...”. Była pokazana w grupie 5 Kompozycji przestrzennych na Salonie Plastyków, Warszawa 1936.

(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin, kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 135)

Wystawy

Modernizm w Polsce między wojnami 1914-1939 [2022-06-30-2023-04-14]
Organizatorzy życia. De Stijl, polska awangarda i design [2017-11-24-2018-02-25]
Katarzyna Kobro & Władysław Strzemiński. New Art in Turbulent Times [2018-03-10-2018-09-02]
Kobro y Strzemiński. Prototipos vanguardistas [2017-04-25-2017-09-09]
A Polish Avant-garde, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński [2018-10-24-2019-01-14]
Spatial Affairs [2021-04-08-2021-06-27]
Komponowanie przestrzeni. Rzeźby awangardy [2019-10-04-2020-02-02]

Katarzyna Kobro
Katarzyna Kobro

Rzeźbiarka i teoretyczka sztuki, była jedną z najwybitniejszych artystek związanych z awangardą międzywojenną w Polsce. Urodziła się w Moskwie w rodzinie o niemieckich korzeniach. Od 1917 roku studiowała w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w Moskwie (później II Państwowe Wolne Pracownie Artystyczne) i szybko związała się ze środowiskiem lewicy konstruktywistycznej. W tym czasie poznała też swojego przyszłego męża, Władysława Strzemińskiego. W 1920 roku artystka przeniosła się do Smoleńska, gdzie współpracowała ze Strzemińskim, m.in. projektując plakaty dla Rosyjskiej Agencji Telegraficznej, ROSTA i uczestnicząc w obradach...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji
Zobacz także