Katarzyna Kobro

Akt (3)

Udostępnij:
Datowanie: ca. 1925-1927
Technika: rzeźba
Materiały: gips
Rozmiar:wys. 19 cm, szer. 21 cm, głęb. 18 cm
Numer inwentarzowy: MS/SN/R/4

Opis dzieła

Historia pozyskania i udział w wystawach międzywojennych tożsame z danymi o „Akcie (1)" i „Akcie (2)". Ostatni z zachowanych aktów z okresu międzywojennego. Poza zbliżona do sylwetki artystki ujętej na fotografii z 1939 r. na plaży w Chałupach. Ukazuje  postać  kobiety  siedzącej  lekko  bokiem  na  prawym udzie  z  podwiniętymi,  skręconymi  w  bok  nogami,  tors  nieznacznie zgięty do przodu o kulistych piersiach, ściągniętych do  tyłu  ramionach  i  ukrytych  na  plecach  rękach,  z  głową skręconą i wtuloną w uniesione lekko prawe ramię. Opracowanie bryły zbliżone do dwóch poprzednich „Aktów". Znakomite  studium  ciała,  pozbawione  zbędnych  szczegółów,  skoncentrowane  na  podkreśleniu  konstrukcji  i  kształtu  poszczególnych jego partii. Z niniejszego „Aktu" wykonano  w 1990  r.  odlew  brązowy,  jak w przypadku„Aktu (1)" i „(2)".

Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 129).

 

Opis dla osób ze spektrum autyzmu

Katarzyna Kobro zrobiła gipsową rzeźbę przedstawiającą siedzącą kobietę. Kobieta jest przedstawiona w sposób uproszczony, zgeometryzowany. Kobieta ma spadziste zaokrąglone ramiona, krągłe piersi, podkreśloną talię, nieco wypukły brzuch, szerokie uda. Katarzyna Kobro pokazała postać kobiety siedzącej lekko bokiem z nogami zgiętymi w kolanach, podwiniętymi pod siebie. Kobieta, aby siedzieć prosto trzyma ręce z tyłu. Odchyla głowę w bok, w kierunku ramienia. Katarzyna Kobro nie zaznaczyła na głowie kobiety rysów twarzy i włosów. Katarzyna Kobro pokazała syntetycznie jak naturalnie układa się kobiece ciało. Katarzyna Kobro obserwowała swoje ciało; jak najwygodniej jest jej usiąść. Starała się uchwycić to, co jest charakterystyczne dla kobiecego ciała. „Proces rzeźbienia nagiego człowieka wywołuje emocje fizjologiczne czy seksualne. Rzeźbię z natury tak, jak idzie się do kina, żeby lepiej wypocząć. Lubię się zabawiać poprawiając to, co nie zostało ukończone w jakimkolwiek kierunku sztuki dawnej". /Katarzyna Kobro, 1933/

Charakterystyczne pochylenie głowy i pełne kobiecego wdzięku lekkie wygięcie ciała w bok można zobaczyć np. w obrazach Amadeo Modiglianiego („Akt siedzącej kobiety", 1917, Courtauld Gallery)

Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

„Akt (3)" Katarzyny Kobro to ostatni z zachowanych aktów okresu międzywojennego (cyklu trzech niewielkich „Aktów kobiecych"). Przekazała go w darze dla Łodzi. W 1930 roku został włączony do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi. „Akty (1), (2), (3)" prezentowano w latach 30 w kolekcji łódzkiego muzeum. Możliwe, że rzeźba ta prezentowana była podczas wystawy „Salonu Modernistów” w Warszawie w 1928 roku.

 Rzeźbiarska forma przypomina sylwetkę artystki ujętą na fotografii z 1939 roku na plaży w Chałupach. „Akt (3)" przedstawia kobietę siedzącą lekko bokiem na prawym udzie. Ma podwinięte i delikatnie skręcone w bok nogi. Korpus kobiety jest nieznacznie zgięty do przodu, charakterystyczne kuliste piersi. Ramiona są ściągnięte do tyłu, na plecach ukryte ręce, głowa skręcona i wtuloną w uniesione lekko prawe ramię. Bryła jest zwarta, bez prześwitów. Forma została wymodelowana miękko, miejscami występują ostre linie, podkreślając konstrukcję ciała i kształty poszczególnych elementów. Artystka postrzegała taki rodzaj sztuki w kategoriach sztuki „wypoczynkowej”. Powyższy „Akt" posłużył do wykonania w 1990 roku odlewu z brązu, podobnie jak w przypadku „Aktu 1" i „Aktu 2". Katarzyna Kobro była jedną z inicjatorek Grupy a.r. Artystka uważała, że rzeźbę należy uwolnić od przymusu bycia bryłą. Według niej rzeźba stanowi równoprawny element przestrzeni, współistnieje z przestrzenią, która ją otacza i się z nią przenika. Każdy element kompozycji jest tak samo ważny.

Autorka skryptu: Maja Pawlikowska

Wystawy

PROTOTYPY 6: ALICJA BIELAWSKA, Na przecięciu linii [2022-04-01-2022-06-05]
Sala Neoplastyczna. Stan początkowy [2023-05-31-2024-12-31]
Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński [1956-12-01-1957-01-01]
Katarzyna Kobro (1898-1951). W setną rocznicę urodzin. [1998-10-21-1999-01-17]
a.r.Artistes revolutionnaires de Łódź [2001-10-17-2002-01-06]
Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności
A Polish Avant-garde, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński [2018-10-24-2019-01-14]
Kobro & Strzemiński - A Polish Avant-garde [2019-03-23-2019-06-30]
Komponowanie przestrzeni. Rzeźby awangardy [2019-10-04-2020-02-02]

Bibliografia

Marian Minich, Maria Rubczyńska, Janina Ładnowska, Rocznik Muzeum Sztuki w Łodzi 1930 - 1962, rozdz.: poz. 88, Łódź : Muzeum Sztuki w Łodzi ; Towarzystwo Przyjaciół Łodzi, 1965, s. 16.,Karnicka Zenobia, Janina Ładnowska, Elżbieta Fuchs, Katarzyna Kobro 18

Katarzyna Kobro
Katarzyna Kobro

Rzeźbiarka i teoretyczka sztuki, była jedną z najwybitniejszych artystek związanych z awangardą międzywojenną w Polsce. Urodziła się w Moskwie w rodzinie o niemieckich korzeniach. Od 1917 roku studiowała w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w Moskwie (później II Państwowe Wolne Pracownie Artystyczne) i szybko związała się ze środowiskiem lewicy konstruktywistycznej. W tym czasie poznała też swojego przyszłego męża, Władysława Strzemińskiego. W 1920 roku artystka przeniosła się do Smoleńska, gdzie współpracowała ze Strzemińskim, m.in. projektując plakaty dla Rosyjskiej Agencji Telegraficznej, ROSTA i uczestnicząc w obradach...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji
Zobacz także
Powiązane obiekty