Edward Krasiński
Stolik wielkanocny
Datowanie: | 1991 |
Technika: | odlew |
Materiały: | brąz, drewno, sznurek |
Rozmiar: | szerokość: 60 cm, wysokość: 12 cm, głębokość: 13,5 cm |
Sposób nabycia: | zakup |
Data nabycia: | 01.06.1992 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/444 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | nie |
Opis dzieła
Początki twórczości Edwarda Krasińskiego to obrazy utrzymane w stylistyce surrealizmu oraz rzeźby, podważające prawa grawitacji, o których Julian Przyboś pisał „rzeźby napowietrzne”. W 1968 r. podczas Balu w Zalesiu artysta wykorzystał obraz W krainie pieczonych gołąbków Breughla i dokonał na nim pierwszych interwencji niebieskim paskiem (scotch blue). Później ten element stał się jego znakiem rozpoznawczym, przyklejanym zawsze na takiej samej wysokości – 130 cm, „tworząc zasadzki, wciągając ją w niebezpieczną grę iluzji, podważając nieustannie rygor ciągłości” (Anka Ptaszkowska). Stolik wielkanocny był częścią wystawy w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1991 r., na której sąsiadował z wypożyczonymi z teatru manekinami. Całość tworzyła rodzaj labiryntu, w którym naznaczone linią obrazy odnoszą się do tradycji konstruktywizmu i łączą z przedmiotami, które potraktowano w duchu surrealistycznym. Stolik wielkanocny, czyli wykonane z brązu raciczki oraz świński ogonek to igraszka, żart wykorzystujący charakterystyczny dla nadrealizmu zabieg fragmentaryzacji i rozproszenia iluzji.
Aleksandra Jach (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 460).