Stanisław Ignacy Witkiewicz

Portret wielokrotny

Udostępnij:
Datowanie: ~ 1917
Technika: fotografia czarno-biała
Materiały: papier fotograficzny
Rozmiar:wys. 11,3 cm, szer. 16 cm
Sposób nabycia:zakup
Data nabycia: 11.04.1980
Numer inwentarzowy: MS/SN/F/454

Opis dzieła

Autoportret fotograficzny Stanisława Ignacego Witkiewicza w lustrach powstał w Petersburgu podczas I wojny światowej. Przedstawia artystę w wojskowym płaszczu i furażce, charakterystycznej czapce z niewielkim daszkiem. To mundur oficera armii rosyjskiej – Witkiewicz jako poddany rosyjski służył w czasie wojny w Pawłowskim Pułku Lejbgwardii. Brak tzw. cyfry Mikołaja II na pagonach oznacza, że portret został wykonany po wybuchu rewolucji lutowej 1917 r. Portret współgra z wypracowaną przez artystę koncepcją osobowości jako ciągłego strumienia różnorodnych przeżyć.

„Zajmujecie się fotografią, a ja się nią bawię” – podobno miał powiedzieć Witkiewicz do znajomych fotografów. Nie świadczy to bynajmniej o niepoważnym podejściu do tej dziedziny twórczości, wręcz przeciwnie, zdanie to można rozumieć jako pewien program artystyczny wcielany w życie przy użyciu fotografii. Portret wielokrotny jest pracą, w której krzyżuje się kilka wątków twórczości Witkiewicza. Można w tym portrecie dostrzec skłonność artysty do idei sobowtórów, którą manifestował choćby swoimi licznymi pseudonimami: Witkacy, Witkasiewicz, Witkaze, Witkasik itp. W postaci Witkiewicza, zapatrzonej w swoje odbicia, można dopatrzeć się egocentrycznego rysu jego twórczości. Portret wielokrotny może też być odebrany jako rodząca się idea jedności w wielości, która była podstawą jego programu estetycznego. Przede wszystkim jednak zobaczyć tu można Witkacego rozkoszującego się specyficzną dziwnością świata.

Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 592).

Opis dla osób ze spektrum autyzmu

Stanisław Ignacy Witkiewicz był wszechstronnym artystą. Był pisarzem, dramatopisarzem, malarzem, fotografem, filozofem i teoretykiem sztuki. Witkiewicz używał pseudonimu Witkacy.  Witkiewicz stworzył wiele fotografii autoportretowych. Często przebierał się i robił zdjęcia w różnych stylizacjach. W 1917 roku Witkiewicz stworzył Portret wielokrotny. To czarno-biała fotografia. Ta fotografia jest niewielka.  Na zdjęciu jest Witkacy w mundurze oficerskim i czapce. Mundur to nawiązanie do służby wojskowej Witkacego. W czasie pierwszej wojny światowej Witkacy służył w armii carskiej. Witkacy był w Pułku Pawłowskim w Petersburgu. Pułk Pawłowski był elitarną jednostką wojskową. Witkacy na zdjęciu siedzi tyłem. Artysta odbija się w lustrach. Dzięki lustrom na zdjęciu są cztery odbicia artysty. Postać artysty została zwielokrotniona. Eksperymenty z lustrami w fotografii były częste na początku XX wieku. Zwielokrotniony wizerunek to próba zobaczenie swojego sobowtóra. Takie zdjęcie jest ironiczne i śmieszne. 

Autor skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej

Wystawy

Atlas nowoczesności. Ćwiczenia (II EDYCJA) [2021-10-01-2026-10-01]

Bibliografia

Jürgen Harten, Ryszard Stanisławski, Hommage a Stanislaw-Ignacy Witkiewicz, rozdz.: il. s. 56-57, Düsseldorf : Städtische Kunsthalle, Düsseldorf , 1980.

Stanisław Ignacy Witkiewicz

Jako malarz, portrecista, pisarz i dramaturg prezentował model artysty totalnego, dla którego sztuka była nie tylko twórczością, ale również wyrazem bolesnego odczucia rozpadu wartości i świata. Ważnym elementem jego aktywności była również fotografia – początkowo wykonywał pejzaże i serie portretów. Istotne w jego zdjęciach było zafascynowanie twarzą i możliwościami fotografii, która pozwalała rejestrować krótkotrwałe, zmienne stany emocjonalne. W latach 20. i 30. fotografia była dla Witkacego formą utrwalenia jego „teatru życia”, była grą z własną osobowością – prawdziwą i wyimaginowaną. Ewa Gałązka  (Cytat...

Zasoby - elementy zespołu
Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także
Powiązane obiekty