Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Uważam film za najdoskonalszą formę wypowiedzi, stąd pozostałe działania wyrażające się poprzez teorię sztuki, plastykę, fotografię, poezję, psychologiczne testy, organizowanie zdarzeń i interwencji traktuję jako uzupełnienie niezbędne do doskonalenia widzenia filmowego” – pisał Robakowski w manifeście Jeszcze raz o „czysty film” z 1971 r. Film Jadziu, odbierz telefon można odczytać jako taką eksplorację widzenia filmowego, w której autor degraduje obraz wideo do nieczytelnych plam barwnych – z łatwością można się w nich dopatrzeć Robakowskiego filmującego siebie podczas porannego golenia. Ta prosta scenka jest bardzo symptomatyczna dla twórczości artysty, który w centrum zainteresowań filmowych stawia własną osobę, w myśl idei Kina własnego (1988) – „filmujemy WSZYSTKO, a okazuje się, że filmujemy samego siebie”.

Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 584)